هوش مصنوعی: بهار زیبایی فرا رسید که با خود سرزندگی و طراوت را برای روح و جان به ارمغان می‌آورد. این طراوت از خاک و سرزمین پرستش و عظمت سلیمان گرفته شده است.

هوش مصنوعی: هر طرف افرادی عزیز و محبوب در حال حرکت هستند که همچون یوسف که به مصر آمد، جوانان خوشحال و شاداب در حال خوش‌آمدگویی هستند و از هر سو نزد پیرمردان کنعانی می‌روند.

هوش مصنوعی: زمان گذشت و بهاری تازه آمد. اکنون که باغ شیراز به اندازه‌ای زیباست که می‌تواند به باغ رضوان حسرت ببرد.

هوش مصنوعی: پادشاه ایران و توران به سمت شیراز می‌آید، زیرا خاک این سرزمین برای ایرانیان و تورانیان، محل دعا و نیازمندی‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر هر قسمت از این خاک به نوری چون خورشید تبدیل شود، شاید توجه و لطف خدا به این زمین معطوف گردد.

هوش مصنوعی: آسمان پادشاهی خورشید، در زمان شاه اسماعیل، که سایه‌اش بر سر خورشید تابناک افتاده است.

هوش مصنوعی: اسب عالی‌قدری در آسمان‌ها راه می‌رود و بر روی زمین، جایی را زیر سم خود حس می‌کند که به اندازه پاهای کوچک مورچه، زیر باران حضور می‌یابد و به بزرگی و عظمت ستاره‌ها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: فضای کشور بر اساس وسعتش به اندازه‌ای نیست که بتواند جمعیت زیاد و انبوهی را در خود جای دهد، بنابراین این میدان کوچک نمی‌تواند از پس چنین جمعیتی برآید.

هوش مصنوعی: زمانی که زنبوری که زهرآلود است، نیشی از آهن به مانند نیش خود دارد، می‌تواند مانند خانه‌ی زنبور، از شکاف‌های موجود در سندان، جایی برای خود بسازد.

هوش مصنوعی: وقتی که دست ظلم و ستم کوتاه شد و عدالت حاکم گردید، دیگر غمی از فتنه‌ها وجود نخواهد داشت و زمین‌داران و کشاورزان دچار آسیب نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر در میان باغ هستی، هوای محبت او وجود نداشت، دیگر کجا می‌شد انتظار داشت درختان همچنان سبز و سرزنده بمانند؟

هوش مصنوعی: فردی که سال‌های زیادی از زندگی‌اش را سپری کرده، آن‌چنان به اصول و قواعد دینی پایبند است که در دل جوانان جایی برای ایجاد فتنه و وسوسه پیدا نمی‌شود و شیطان نمی‌تواند به آنها نزدیک شود.

هوش مصنوعی: ای خورشید دین، تو هستی محور و مرکز قدرت، همچون پرگاری که در حرکت خود، چرخ گردان را به گردش درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر نهنگی به اندازه تو در این دنیا وجود داشته باشد، در این صورت اگر اندکی هم در چهره‌اش چین‌ و چروکی باشد، دیگر فرصتی برای تنفس نخواهیم داشت و طوفان ایجاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر از میان گروهی که در بند هستند، یک زال کهنسال خارج شود، می‌تواند به مردانگی و شجاعت، دست بر گردن هزاران نفر از دستان (توانگران و شجاعان) بگذارد.

هوش مصنوعی: دشمنان چگونه می‌توانند در برابر نور شکوه و موفقیت تو مقاومت کنند، وقتی که فرعون نیز نتوانست در برابر معجزه موسی ایستادگی کند.

هوش مصنوعی: تو آن عدالت‌پرور نویدبخش هستی که در باغ زندگی طرحی از آبادانی و سعادت را بنا نهادی و ریشه‌های فساد و طغیان را از بیخ و بن برکندی.

هوش مصنوعی: پس از آن که تو با عدالتت به این دنیا سامان داده‌ای و اصلاح کرده‌ای، هیچ‌کس نمی‌تواند به‌سادگی حتی یک گوشه ویران را که پر از گنج‌های گرانبهاست، پیدا کند.

هوش مصنوعی: در روزگاران تو، باغ دنیا سرشار از شادی و خوشبختی است و در زمان شکوفایی گل‌ها، برای باغ‌ها حال و هوای دلپذیری وجود دارد.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و ارزشی که در مهارت‌های هنری و انسانی وجود دارد اشاره دارد. شاعر با ذکر "زرشگ کلک زرپاشت" به نوشتن و خلقت هنری اشاره می‌کند که می‌تواند بر دل و جان انسان‌ها تأثیر بگذارد. "گره‌ها در دل دریا" نمادی از مشکلات و چالش‌ها است که با قدرت هنر و خلاقیت می‌توان آنها را حل کرد. در نهایت، این شعر بر تأثیر عمیق هنر بر زندگی و روح انسان‌ها تأکید دارد.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ی نعمتی که بر سر سفره‌ات وجود دارد، افراد می‌توانند از آن بهره‌مند شوند و اگر این سفره احسان در هر نقطه‌ای از زمین پهن می‌شد، همه‌ی مردم از آن استفاده می‌کردند.

هوش مصنوعی: هر چه آسمان بالاتر برود، مانند تصویر در دریا، به نظر می‌رسد که پایین‌تر از تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای زیبای دل‌انگیز، به من گوش کن تا من هم در این باغ زیبا، شادی و هنر غزل سرایی را از پرنده خوش‌خوان بیاموزم.

هوش مصنوعی: ای گردونه‌ی زمان، شتابان به دور افکن، آن آب حیات را با خون شهیدان ما بیامیز و این خاک تشنه را سیراب کن.

هوش مصنوعی: از شدت علاقه به کعبه عشق، آن قدر در خاک غوطه‌ور می‌شوم که بدنم حتی نمی‌تواند خارهای مضر را تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: موهای تو که به هم ریخته، حال مرا دگرگون کرده است. بگذار موهای خوشبویت آزاد بمانند و خود را گرفتار نکن.

هوش مصنوعی: اگر دو سنبل زیبا و خوشبو گرد آورده شود، حتی اگر صد خرمن گل هم باشد، نمی‌تواند دل‌های پریشان را به اندازه زلف تو تسکین دهد.

هوش مصنوعی: دل بی‌درد دیگران چه شوقی می‌تواند از طرز رفتارت به من بدهد؟ جانم در هر بار که لعل خندان تو را می‌بینم، دچار وزش‌های عاطفی می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر حسرتی که بر دل‌هامان سنگینی می‌کند، مانند درختی خشک و بی‌برگ به نظر می‌رسیم. اگر زیبایی و لطافت خود را نشان دهی، چه بر سر ما خواهد آمد؟ ما چگونه می‌توانیم در برابر آن زیبایی بی‌تفاوت بمانیم؟

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و حسرتی که دارم، خود را در وضعیت دردناکی می‌بینم و از همین رو، برخلاف ظاهر بی‌خیالی‌ام که به نظر می‌رسد از خوشحالی و مستی است، در واقع در درونم دچار رنج و آشفتگی هستم.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی کسی را به ناحق بکشی، من فریاد ناشی از ظلم و ستمت را به گوش شاه می‌رسانم.

هوش مصنوعی: جهان، با عظمت و مقام تو برابری نمی‌کند، زیرا ستایش و مدح تو به حدی است که حتی ذهن و عقل انسان‌ها در برابر آن ناتوان و عاجز می‌مانند.

هوش مصنوعی: وقتی سخنانی را در حضور تو مطرح می‌کنم، قدرت بیاناتت به قدری شگفت‌انگیز است که باعث می‌شود سخنوران توانمند نیز در بیان خود ناتوان شوند.

هوش مصنوعی: تو آن پادشاهی که ارزش ستودن و تمجید را داری و جایگاهت به قدری بلند است که خاقانی، شاعر بزرگ، نه تنها خود را در خدمت تو می‌آورد بلکه به خود اجازه می‌دهد که حتی خاقان را نیز تحت تأثیر قرار دهد و در خدمت تو قرار دهد.

هوش مصنوعی: همیشه تا زمانی که سخن سنجیده و با دقت بیان شود، دعا و نیایش برای پادشاهان وجود دارد. تا زمانی که شاهان سخن می‌گویند، به سخنانی که با خوشوری و ظرافت ادا می‌شوند اهمیت داده خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای صاحب دنیا، سزاوار ستایش و مدح تو هستم، چرا که شایسته است که کسی مانند من تو را ستایش کند و این کار را بکند.