هوش مصنوعی: در بلخ، در آتشکده‌ای در فصل بهار، آن شاه مشهوری که نامش در تاریخ ثبت شده است، سروتن را شستشو داد.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی از جنگ و نزاع بر او چیره شد و از بدی‌ها و شرارت‌ها دوری جست. ناگهان نوری از جانب خداوند بر او تابید.

هوش مصنوعی: به خاطر تفکر عمیق و اندیشه فراوان، جان شاه به قدرت و نعمت ایزدی تبدیل شده و کاروانی از تجهیزات و امکانات را با خود به همراه آورده است.

هوش مصنوعی: او می‌گفت هر جایی که آباد باشد، از هند تا یونان و روم.

هوش مصنوعی: به قدرت پادشاهی تسلط یافتم و به همین دلیل به من فرمان و جایگاهی برتر داده شد.

هوش مصنوعی: اکنون زمانی فرامی‌رسد که من به سمت خدا می‌روم و در این مسیر، با عزت و اعتبار وارد شوم.

هوش مصنوعی: روان من به آن مکان خوب رفته است که این تاج و تخت به زودی از بین خواهد رفت.

هوش مصنوعی: مبادا که روان من خیال بدی را به ذهن داشته باشد و کینه‌ای اهریمنی در دل بپروراند.

هوش مصنوعی: با لباس نو و سفید بپوشید و با امید زیاد، به نیایش و دعاوندگی پرداخته است.

هوش مصنوعی: دل از جایگاه سلطنتی به سوی معبود و پرستش رفت و از تخت شاهانه فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: همه کشور تحت فرمان آن پادشاه بزرگ و شناخته شده قرار داشت و به نوعی به او وابسته بودند.

هوش مصنوعی: شخصی از نسل کاوس، نیمه‌ای از او را به دیگری داد که او نیز نژاد بالا و با اصالت دارد.

هوش مصنوعی: در دل کوه، جایی برای زندگی داشت و با کوشش خود، روز و شب بر کیفیت آن افزود.

هوش مصنوعی: از او کاوس، که رئیس و فرمانده‌ای بزرگ بود، خواسته‌ای نداشت که در این دنیا، کسی را همتراز خود ببیند و به گرد او بیفتد.

هوش مصنوعی: در خفا فردی را فرستاد تا کشته شود، تا بتواند بر تمامی سرزمین تسلط یابد.

هوش مصنوعی: این شخص را به عنوان "سمردیس" می‌نامیدند و عوام او را زنده می‌پنداشتند.