هوش مصنوعی: در صبح زود، وقتی که آفتاب جهان را روشن می‌کند و از دور نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند مرواریدی در تاج یک صاحب‌منصب و یا همچون شعله‌ای که از سنگ سخت برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: آسمان روشن شد و نورانی گشت، و دریا شروع به حرکت کرد، در حالی که دنیا پر از زیبایی و شگفتی شده است.

هوش مصنوعی: عشق زیبایم از خواب بیدار شد و با پوشش زیبای خود، تنم را از زینت‌های اضافی پاک کرد.

هوش مصنوعی: چون شاخ گل، قد و قامتش را زیبا و آراسته کرده، موهایش را از دو طرف بر دوش آویخته است.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند نور بر ما تابیده و لب‌هایت از شراب نوشیده شده‌اند، مانند گل لاله‌ای که در باغ دلم شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: گفت: در عالم خواب دیدم که بدنم در یک دشت افتاده و در حال ناراحت شدن هستم.

هوش مصنوعی: زمین از سرسبزی و آب خالی بود، به خاطر نور خورشید و روشنایی ماه.

هوش مصنوعی: زمین هرگز ساکت و بی‌حرکت نیست، زیرا همان‌طور که در دل‌هایمان احساسات و هیجانات وجود دارد، هوا نیز همیشه در حال تغییر و تکامل است.

هوش مصنوعی: من در آنجا ایستاده‌ام و کنترل صبر و شکیبایی‌ام را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: از چشمان من اشک‌های فراوانی به خاطر دل شکست‌خورده‌ام بر گونه‌های‌ام جاری شده است؛ خداوند، مهربانی‌هایش را به من ارزانی داشته است.

هوش مصنوعی: با لطف و بخشش او، نجات از خطر ممکن می‌شود و این کشتی، مانند نسیم ملایمی حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من مانند کسی است که در عمق افکارش غرق شده و بدنش در دریای گیجی و حیرت فرورفته است.

هوش مصنوعی: ناگهان از بلندی، نوری درخشید که گویی آفتابی از سمت شرق طلوع کرده است.

هوش مصنوعی: دو چشم من به شدت تحت تأثیر نوری قرار گرفتند، مانند حالتی که در صبح واقعی وجود دارد، اما در واقعیت این صبح کاذب است.

هوش مصنوعی: ناگهان از آن برق، دستی ظاهر شد که نشانه‌ای از قدرت نرم و لطیف را در خود داشت.

هوش مصنوعی: هوا تاریک شد، مانند کسی که در حالت مستی گیج و حیران است، و او را از زمین به سوی آسمان می‌برد.

هوش مصنوعی: به سمت دربار شاهنشاه، با افتخار و سربلندی رفتم و در آن سرزمین پر از عظمت، جایگاه خود را داشتم.

هوش مصنوعی: من مانند صیدی در دام گرفتار شده‌ام و یا مثل خوشه‌ای در درخت انگور آویزان هستم.

هوش مصنوعی: من نه در آسمان‌ها هستم و نه در زمین، اما بالاتر از هر دو این‌ها قرار دارم.

هوش مصنوعی: دو تا از آنچه که برای خدمت به شاه لازم است به دست آورده‌ام و با محبت، پرچم خود را از نیکوکاری به دست آورده‌ام که به مانند افسری است از نور ماه.

هوش مصنوعی: به او گفتم: تو آن شخص با ارزش و نورانی هستی که مانند ماه در آسمان درخشان است.

هوش مصنوعی: پس از حضرت احمد (پیامبر اسلام)، پیامبران دیگری هم آمدند که همگی به تو معتقدند و می‌دانند که تو بهترین هستی، اما شافع (شفاعت‌کننده) نیستند و نمی‌دانند که چگونه باید شفاعت کنند.

هوش مصنوعی: علی را پروردگارش، خداوند است. بنابراین، مانع او نشو و نگویید که از مسیر خارج شده است.

هوش مصنوعی: در این زمان، از وسعت بیابان، یک شور و هیجان شگفت‌انگیز نمایان شد.

هوش مصنوعی: در زمین یک جمع و جایی به وجود آمد که عقل و خرد انسان از زیبایی و شگفتی آن حیرت زده شد.

هوش مصنوعی: گروهی را دیدم که در چنگ و تسلط دشمنان هستند و در عین حال حیواناتی زیبا و ظریف مثل غزالان، در دست گرگ‌ها گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: همه مانند ماهی‌هایی هستند که در تابه در حال سرخ شدن‌ند و با حالت فروتنانه و ناله‌ای از دل، به زندگی ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: زنی در حال زاری و ناله و تقاضا است، مانند وضعیت کسی که بعد از کشتن جعفر، دچار ناامیدی و درماندگی شده است.

هوش مصنوعی: دختر قد بلندی دارد و به خاطر غم از دست دادن فرزندش، از چشمانش اشک می‌ریزد. دلش به شدت درد می‌کند و غم او به حدی است که انگار خاک بر سرش می‌ریزد.

هوش مصنوعی: چهره غمگین و دلشکسته‌ام نشان از درد و رنجی عمیق دارد، به گونه‌ای که تمام وجودم تحت فشار و درد است.

هوش مصنوعی: از غم و درد جوانان، به شدت ناله و گریه می‌کنم و چشمانم پر از اشک است، به گونه‌ای که گویا در دریا نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: با ناامیدی و اندوه، بر سر و سینه خود می‌کوبید و درد و رنجش را به بیرون می‌آورد؛ مانند سنگی که به آینه زده می‌شود و آن را می‌شکند.

هوش مصنوعی: در پی او، چندین کودک دل‌سوخته در حسرت و اندوه از تیرکی که به دلشان زده شده، در حال سرگشتگی هستند.

هوش مصنوعی: در هر لحظه، دامن ما را گرفته و از او دور و جدا شده‌ایم.

هوش مصنوعی: تو گفتی که جوجه سیمرغ به دنبال مادرش از قاف دور شده و در اطراف پراکنده است.

هوش مصنوعی: در سمت دیگر، مردی سالخورده نشسته است که زشتی پیری و چین و چروک‌هایش بر چهره‌اش نمایان است.

هوش مصنوعی: او چون مسکینی که از خانه‌اش فرار کرده است، در حالی که دلش می‌لرزد و نگران است، بدنش آرام و بی‌حرکت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: از دیدن او دلشوره و ناامیدی نمایان است، و نشانه‌های زیبایی و نورانیت او از پیشانی‌اش پیداست.

هوش مصنوعی: سر او پر از خون است و بدنش آسیب‌دیده، در دلش غم و اندوهی عمیق وجود دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه، جسمش بی‌روح شده و مانند نوح، در برابر طوفان حوادث قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر لحظه زندگی مانند موجی است که گاهی در اوج و گاهی در پایین‌ترین نقطه قرار دارد و این وضعیت، همیشه در حال تغییر و نوسان است.

هوش مصنوعی: دیدن افرادی که در این مشکل گرفتار شده‌اند، باعث می‌شود دیگران هم تحت تأثیر قرار بگیرند و به خاطر آنچه که می‌بینند، گریه کنند.

هوش مصنوعی: اگر درخت صبر از ریشه کنده شود، دیگر نمی‌تواند در آنجا موجودیتی شاداب و خوشحال داشته باشد.

هوش مصنوعی: همه از چشمانشان اشک ریختند و از دلشان فریاد و زاری سر دادند.

هوش مصنوعی: زن با دل شکسته شروع به صحبت کرد و سلام و احوالپرسی زیبایی به بابوالحسن کرد.

هوش مصنوعی: سپس با دل‌نگرانی و ناله، از دوری من شکایت کرد و غم‌های قدیمی‌اش را با حسرت بیان نمود.

هوش مصنوعی: گفت: ای پادشاه، من آذربایجان هستم که دشمنان آتش را در وجودم شعله‌ور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: ای دریای غیرت، فریاد من را بشنو و به کمکم بیا، ای همدم درد و غم امت.

هوش مصنوعی: از پا افتادم ای رهبر مردم، اکنون آزاد شدم از زندان سختی‌ها.

هوش مصنوعی: ای کسی که پشتیبان پادشاهی و دیانت هستی، به من کمک کن؛ ای مددکار درخواست کنندگان، به فریادم برس.

هوش مصنوعی: من همچون نوشیروان با روحی دلپذیر هستم و بر تخت من مانند اردشیر و اردوان قرار دارد.

هوش مصنوعی: درخت من سرسبز و گلبرگ‌هایم جوان بود، به دنبال آب می‌گشتم و جریان زندگی در آن بود.

هوش مصنوعی: اکنون شاخ شادی‌ام بی‌برگ شده و باغم به خاطر سرمای مرگ خراب گشته است.

هوش مصنوعی: زیر سایه اسلام، برای من واضح و آشکار شد که پرچم ترک‌ها و ارمنی‌ها در کنار هم است.

هوش مصنوعی: من حمله‌ای به سرزمین‌های غربی و آلمانی داشتم و مقدار زیادی طلا را به دست آوردم.

هوش مصنوعی: سیروس به هر گنجی که می‌رسد، از دل و وجدان خود می‌گوید که من به خاطر خاکی که به آن پایبند هستم، خوابیده‌ام.

هوش مصنوعی: در دیار من، مسلمانان از حوادث وداع کرده و عمر من به طور کلی به وداع می‌رسد.

هوش مصنوعی: از هر یک از چشمانم، به اندازه‌ی دو صد رود، اشک می‌ریزد. جوانان من، به یاد من، به مانند این رود جاری شده‌اند. ای رود، ای رود!

هوش مصنوعی: آه، ای کاش لیوان خوشی‌ام که از شکر پر بود، اکنون در تبریز خالی شده و به جای آن زهر دارد.

هوش مصنوعی: در روزهای محرم، کربلا به سرزمین مقدس و ویژه‌ای تبدیل شده است که از آن به عنوان بهترین و والاترین مکان یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: سختی و مشکلاتی که در زمان امتحان و آزمون به وجود آمد، مانند معجزه‌ای آشکار شد و حقیقت‌ها نمایان گشت. شهیدان در این شرایط به آزمون سختی برخوردند.

هوش مصنوعی: صمد خان، کعبه را به صورت مکانی برای بت پرستی درآورد و ساختمان معبد را ایجاد کرد و حرم را ویران کرد.

هوش مصنوعی: در تبریز، سلماس و ارومیه، گاهی پرچم روس‌ها برافراشته می‌شود و زمانی دیگر پرچم رومی‌ها.

هوش مصنوعی: من نه از بیگانه شکایت دارم و نه از کشور خودم، بلکه این بدبختی و قهری که به من رسیده، ناشی از نادیده گرفتن نعمت‌ها و کفران واقعیات زندگی است.

هوش مصنوعی: زمانی که فرزندان من به نافرمانی و کفران پرداخته‌اند، امیدی از جانب خدا به بخشش و آمرزش ندارند.

هوش مصنوعی: به فرزندانم نگاه کن که چقدر آواره و بی‌خانمانند، به خاطر بی‌پناهی و بدبختی‌شان در شهر.

هوش مصنوعی: شکر است که به خواسته‌ام رسیده‌ام، حتی اگر شیرین نباشد و تلخ باشد؛ زیرا در این دنیا هیچ‌کس مثل من نیست.

هوش مصنوعی: دلم در بسیاری از جاها شکسته، سینه‌ام به شدت در حال سوختن است و جگرم خونین شده، کمرم خم است و چشمانم پر از اشک هستند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه باید بگویم، ای علی! غم و درد در دل من بی‌پایان شده است.

هوش مصنوعی: صبر و تحمل من دیگر از دستم خارج شد، من به گونه‌ای جان باختم که نه کفنی برای پوشاندن بدنم دارم و نه بهایی برای خونم.

هوش مصنوعی: در روز عاشورا، در سال ۱۳۳۰ هجری شمسی، به دشت کربلا رفتید و از آنجا الهام و پیروی کردید.

هوش مصنوعی: علی، پسر موسی، در دنیای علم و دانش به مقام و مرتبه‌ای دست یافت که دیگران را به تحسین واداشت و به اوج فضیلت نایل شد.

هوش مصنوعی: بسیار ارزشمند و دانشمند، استاد در بهشت جاودانی شد و از دنیای ظلم و ناعدالتی رهایی یافت.

هوش مصنوعی: آسمان گفت که در ماه محرم، علی به دار آویخته شد مانند میثم.

هوش مصنوعی: وقتی که آذربایجان از درد و رنج ساکت و آرام شد، خراسان به همان سلطنت ناله و شکایت کرد.

هوش مصنوعی: یک پیر کهن سال و خمیده با صورتی زرد، شکوه و عظمت شاهانه‌ای را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: می‌گفت: ای جهان، من از فضل و تقوای خود در پیشگاه تو شکایت دارم.

هوش مصنوعی: من دشت وسیعی هستم که در آن خارها، لاله‌ها و گل‌ها روییده‌اند و زمینم پر از سبزه، ریحان و سنبل است.

هوش مصنوعی: خراسان، ترکستان و کابل، با رنج‌ها و سختی‌ها و مشکلاتی که از رود هیرمند و نقاط دیگر بر مردم آن‌جا می‌گذرد، شناخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: به شهرهای بزرگ و مشهور مانند بسطام و نشابور و ابرشهر فکر می‌کنم، که برای من تا شهرهای آن سوی رودخانه جالب و مهمند.

هوش مصنوعی: مرا به عنوان کسی که تحت نور خورشید رشد کرده، می‌شناسند و می‌گویند که محل زندگی‌ام مانند خانه جمشید است.

هوش مصنوعی: بزرگان معتقدند که بهار به همراه رشد و شکوفایی درختان سرو، کاج و بید خواهد آمد.

هوش مصنوعی: به کسانی که پرهیزگار و بافرهنگ هستند، از مشکلات و سختی‌ها بگو که من در کنار عاقلانی هستم که به روش‌های درست زندگی می‌پردازند.

هوش مصنوعی: حرفی از حمایت داریوش نمی‌زنم و از ارادت به سیروس نیز چیزی نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم نام آن شاهان بزرگ را ببرم و هیچ چیزی از آن لیست نام‌ها نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: من از سلطان طوس به خود می‌بالم و هم از این افتخار می‌کنم که بر روم و اسطخر نیز برتری دارم.

هوش مصنوعی: من فرزند موسی بن جعفر هستم و به نور و جاودانگی کوثر افتخار می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که روح القدس به زمین من نفوذ کند، بوی خوشی از خاک من برخواهد خواست و باعث معنویتی می‌شود.

هوش مصنوعی: در حریم کعبه در حال گردیدن هستم، چون سیمرغ ابدی، کوه قاف را دارم.

هوش مصنوعی: حالا بگو که درباره من چه قضاوتی داری، که چه بی‌شرمی از طرف دشمن رخ داده است.

هوش مصنوعی: ای شبان دشت امن، اجازه نده که گرگ در گله بماند.

هوش مصنوعی: کاخ رضا به گونه‌ای ویران شده که توپ به آن اصابت کرده و دیوارها و سقف آن نیز خراب شده است.

هوش مصنوعی: در این محیط، این نوع بی احترامی نه برای عارفان خوشایند است و نه برای مردم عادی.

هوش مصنوعی: هر جا که بویی خوش و معنوی وجود دارد، آنجا به مکان پرستش و تکریم تبدیل می‌شود، به ویژه این ایوان بلند و معروف که جایگاه ویژه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: مکان آرامگاه سلطان هشتم، به عنوان الگوی برتری در میان دیگران شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که این آتش را دوست روشن کرده، اما دشمن با دست خود خانه را سوزانده است.

هوش مصنوعی: تهمتن (رستم) با چشمانی پرتوان، رهایی را از سیمرغ آموخت و راه چاره را برگزید.

هوش مصنوعی: دست دشمن را به سمت او دراز کرد و گفت که نفرین بر هر دو، هم بر شاگرد و هم بر استاد.

هوش مصنوعی: اگر آذربایجان بگوید در این مورد که از دور آسمان و نیرنگ بدخواهان است،

هوش مصنوعی: علی، فرزند موسی، به سر دار رفته است و تو خود می‌دانی که از این ماجرا چه خبر است.

هوش مصنوعی: ما در درگاه الهی به خاطر علی، فرزند موسی، سوگواری می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اما میان علیِ آن زمان تا علیِ این زمان فاصله‌ای به اندازه‌ی فاصلۀ میان غرب و شرق وجود دارد.

هوش مصنوعی: از بخشندگی علی چنان است که دریا در خون غرق می‌شود و نور او به حدی است که ماه و ستاره‌ها را نیز روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: تفاوتی که میان عشق و نور ماه وجود دارد، مانند تفاوت میان خاک و مقام عالی است.

هوش مصنوعی: علی فرمود که به خاطر غم و اندوهی که دارم، در برابر رقبایم به شما هشدار می‌دهم که بر حذر باشید.

هوش مصنوعی: کسی که رازهایش را با دوستان نزدیکش در میان می‌گذارد، مانند کسی است که برای مشکلاتش به پزشکان مراجعه می‌کند و به دنبال راه حل می‌گردد.

هوش مصنوعی: محبت‌کنندگان به رازش آگاه هستند و آن را مخفی نگاه می‌دارند، در حالی که پزشکان برای درد او درمان پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: به زودی پایه‌های این صلح را با کمک سلطانی دانا و فرزانه بنا خواهم کرد.

هوش مصنوعی: شخصی به نام ویلهلم که پادشاه آلمان است، با قدرت و شدت کلماتش می‌تواند صبر و آرامش را به هم بریزد.

هوش مصنوعی: من به کسانی که کافرند، نقشه‌ای محکم می‌زنم. به آنها مهلت بده و آرام آرام به آن‌ها زمان بده.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا را روشن می‌کنم و دردیشان را با تیرهای بی‌رحمانه هدف می‌گیرم.

هوش مصنوعی: در دشت غیرت و کینه توزی به حدی سرشار از احساسات هستم که همه چیز، چه خشک و چه تر، در کنار هم در آتش عشق و تعصب من خواهد سوخت.

هوش مصنوعی: می‌سوزم از درد و غم این فکر و اندیشه‌ی تاریک و ناامید، و از مشاهده‌ی این رفتار و کردار زشت برخی از مردم رنج می‌برم.