هوش مصنوعی: دیشب در خواب، مکانی بسیار زیبا و باشکوه را دیدم که گنبدی بلندتر از این گنبد هلالی شکل بر فراز آن قرار داشت.

هوش مصنوعی: در یک قصر زیبا و تزئین شده با انواع جواهرات، در هر گوشه‌اش درختی را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: ساحتی دل‌انگیز و بی‌نقص که هیچ نقص و اشکالی در آن نیست. جایگاهی از نقره و محیطی پر از طلا و غرفه‌ای از شیشه‌های شفاف دارد.

هوش مصنوعی: سبزه در کنار جوی آب و جریان آن، دل شط را نوازش می‌کند. در اینجا جوی و شط پر از زر و سیم و گوهر است که به خاطر ماهی‌ها و پرندگان، زینت بخش این منظره طبیعی شده‌اند.

هوش مصنوعی: بلبل سرمست که در باغ بهشتی آواز می‌خواند، همچون نوازنده‌ای در میان گل‌ها با سازش، به زیبایی لاله‌ها توجه دارد و مانند قطرات شبنم بر گلبرگ‌ها، حضورش سرشار از لطافت و خوشی است.

هوش مصنوعی: باد استاد هنرمند و سخن‌پرداز است و پرندگان به عنوان شاگردان او در اطراف درختان سرو و گل‌های سمن جمع شده‌اند و به تماشا نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: در باغ پر از درختان شمشاد و گل‌های زیبا و سروهای بلند، قصر نیز با وسایل و نشانه‌های بزرگی و شکوه پر شده بود.

هوش مصنوعی: اما هر دو این فضاها از آدمیان تهی است؛ نه در آنجا خواجه و مولا وجود دارد و نه پرستار و راهنما.

هوش مصنوعی: نه کسی که کدیور باشد، نه کشاورز، نه زبان‌دار، و نه بنده‌ای که در حال عبادت پرنده‌ها و درخت‌ها به سجده و قیام هستند.

هوش مصنوعی: وقتی این وضعیت را دیدم، از ترس در جایی ایستادم و هر لحظه به حیرت، از خودم می‌پرسیدم که چه می‌شود و چه راهی برای تغییر آن ندارم.

هوش مصنوعی: چرا در اینجا هیچ انسانی نیست که صدای کسی را بشنود یا صحبت دیگری را از یاد ببرد؟

هوش مصنوعی: اینجا نه کسی وجود دارد که راه را نشان دهد و نه کسی که درهای زندگی را برای انسان بگشاید؛ چون در این مکان، انسانیت به سختی پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: ناگهان صاعقه‌ای در میان باغ گل فرود آمد که روشنی آن به دیوارها لرزش داد.

هوش مصنوعی: آب جوی به خاطر وزش باد دچار تغییر در حرکت و جریانش شد، و شاخه‌های سرو از صحبت پرنده‌ها بی‌حرکت ماندند.

هوش مصنوعی: ابرهایی مانند شب، در بالاتر و پایین‌تر از سطح زمین گسترده شدند و سایه‌هایی که به‌طور مشخص و نامنظم شکل گرفته بودند، واضح و نمایان شدند.

هوش مصنوعی: هر وقت که آسمان به رنگ سیاه درآید و دودی از دل آتش بلند شود، رنگ آتش به سرخی و رنگ دود به زرد و آبی می‌گراید.

هوش مصنوعی: جهان به طور کامل به تاریکی فرو رفته است و نوسانات و تغییرات آن باعث شده که صداهای رعد و برق به گوش برسد و آهنگ زیبایی به گوش بیافتد.

هوش مصنوعی: از دل دود زیادی بیرون آمد و عفریت‌هایی پدیدار شدند، همچون دودی که از سوزاندن کبریت به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: دیوانی که سلیمان آنان را شکست و طلسمشان را باطل کرد، هیچ‌گاه از حق و حقیقت چیزی نشنیده‌اند و نامی از خداوند نمی‌دانند.

هوش مصنوعی: هرکس به دنیا آمده دارای روحی است که تحت تأثیر شیطان قرار دارد و جسم‌هایشان مانند برزخ بوده و همانند جانوران هستند، به گونه‌ای که در آنها تمام اقسام و انواع موجودات وجود دارد.

هوش مصنوعی: شاخ و برگ درختان به قدری خم شده‌اند که به نظر می‌رسد در کمر خنجر فرو رفته‌اند، و به شکلی یکپارچه و عمودی به سمت بالا ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: آب بینی بر روی لب و ریش به آرامی در حال حرکت است، مانند صمغی که از درختی به آرامی سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: پنجه به شکل شانه‌ی چوبی است و در دستان دهقان مانند سپری، چهره‌ای دارد و دندان‌هایش همچون خنجری تیز است.

هوش مصنوعی: او را به شکلی وصف می‌کند که پشتش مانند کتف گاو است و دو سبلت او همچون یوغی به نظر می‌رسد. صدای نعره او مانند صدای گاو از گلو بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: من بسیار ترسیده و گیج و سردرگم ماندم، به خودم گفتم که خداوند مرا کافی است و او بهترین پناهگاه من است.

هوش مصنوعی: اسب فکر و تدبیر را به هر سمت هدایت کردم و سرانجام، غبار آرزوها را از چهره‌ام دور کردم.

هوش مصنوعی: دیدم که موجودی شرور و زشت، که دچار تغییر و تحول شده بود، روزگاری با من عهد و پیمانی داشت که اکنون آن پیمان از بین رفته است.

هوش مصنوعی: من جلوتر رفتم و گفتم که حرفی از دل را با نشانه‌ای بیان کنم و از لبان سرخ زیبای تو، یادگار گرانبهایی را برای خودم به دست آورم.

هوش مصنوعی: من به عشق و محبت، چیزی به او تقدیم کردم و او که قلبش پر از درد و سوزش بود، از رحمت الهی برفی را نوشید و تسکین یافت.

هوش مصنوعی: به دوست گفتم که به خاطر خدا صادقانه و روشن بگو که چه کسانی در این خانه هستند و این خانه کجاست.

هوش مصنوعی: این خانه را از آن خود بدان، زیرا محل دیوانگان و زیستگاه موجودات خطرناک و اهریمنی است.

هوش مصنوعی: این جا مکانی است که ساکنانش ارتباطی با خدا ندارند و به دعا و ذکرهایی که برای حفاظت از خود استفاده می‌شود، توجهی ندارند.

هوش مصنوعی: اینجا جایی است که موجودات زشت و پلید زندگی می‌کنند، و در این مکان، کارهای شیطانی انجام می‌شود و مانند دیوان خبیث، اگر کسی در اینجا باشد، او نیز از آن زشتی‌ها بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: این شخص با کروات و فکل در گردن خود، قد بلند و زیبا دارد و چهره‌اش به زیبایی گل می‌ماند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ویژگی‌های ظاهری و جسمانی انسان می‌پردازد. در آن، دست‌ها به شکل دسته‌ی یک ساز موسیقی و شکم به صورت دهلیز بزرگ توصیف شده است. این مقایسه نشان‌دهنده‌ی بزرگ‌تر بودن بدن در یکجا و کوچک‌تر بودن آن در جای دیگر است. در نهایت، این توصیف به نوعی تأکید بر تفاوت‌ها و تنوعات ظاهری افراد دارد.

هوش مصنوعی: مصلح الدوله والدین، رئیس دیوان قضاست و کارهای دیوان‌های دیگر بدون تأیید و رضایت او انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی که نشسته است، کتاب‌ها را بر روی میز چیده و دستانش را شسته، اما به خون خنجر تیز آلوده شده است.

هوش مصنوعی: سرش مانند برج و دهانش همچون قناتی است که از سطح پایین‌تر جریان دارد و در کل، ویژگی‌های برجسته و مشخصی دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت به موضوعی اشاره می‌شود که به تنهایی و خود را از دیگران جدا کردن، به‌ ویژه در مورد دانایی و حقیقت، نمی‌تواند به شناخت کامل و درستی اشاره کند. فقط کسی که به حقایق و ابعاد مختلف آشنا است، می‌تواند به درستی اوضاع و احوال را درک کند. در واقع، کسانی که با دانش و تجربه‌ای وسیع‌تر همراه هستند، می‌توانند به درک عمیق‌تری از مسائل دست یابند.

هوش مصنوعی: اگر به حرف‌های من گوش دهی، عجیب به نظر می‌رسد و این در تضاد با گفته‌های اهل ادب است.

هوش مصنوعی: طلب کردن، مانند فتح درب است؛ صبر کن، زیرا پاسخ تو ممکن است کمی دیرتر بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال مقام و جایگاه بزرگ و ارزشمند باشد، باید از درگاه دیگری درخواست کند. خواسته‌های او باید از جایی دیگر و به صورت عمیق‌تر مطرح شود، زیرا بنابراین طلبی که دارد، تنها به دنبال پول و ثروت نیست بلکه به دنبال چیزی با ارزش‌تر و معنوی‌تر است.

هوش مصنوعی: کسی که از هر سو مردم به او حمله‌ور هستند، در محضر او این وضعیت به وضوح دیده می‌شود و شکوه و صدای او در روم به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: آن رئیسی که همیشه خودش را نمایان می‌کند و در هر زمان به صفتی بزرگ و برجسته می‌بالد، همچون فیل که با خرطومش به خود می‌نازند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر اشاره دارد که در مقابل خداوند و در حضور او هیچ چیز و هیچ کس ارزش ندارد. لحظه‌ای به خود می‌آید و می‌فهمد که تمام گناهان و اشتباهاتش را نمی‌تواند با هیچ خوبی یا پاداشی جبران کند. به نوعی، بیانگر حس عجز و ناتوانی انسان در برابر عظمت الهی و عدم قابلیت فریب او به وسیلهٔ کارهای نیک است.

هوش مصنوعی: شخصی که گروهی از پریان را به زنجیر و محدودیت درآورده، چهره‌ای خشمگین و ناراحت دارد، مشابه دزدی است که از قوم مغول می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف موجوداتی می‌پردازد که در بیابان حضور دارند و به طور مداوم در تلاش برای ایجاد فساد و آشوب هستند. این موجودات نه تنها در شب، بلکه در روز نیز به کارهای ناپسند خود ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: اصل بی‌عدالتی و ظلم قاضی تنها به این دلیل است که از ظلم او در هر جا فریاد و ناله و عزا برپا شده است.

هوش مصنوعی: آن دیو قدیمی که قد و قامتش به آسمان رسیده، صندوق‌های زیادی را بر روی شاخ خود آویزان کرده است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف قدرت و تاثیر حرص و انگیزه‌های درونی انسان می‌پردازد. حرص که از اعصاب و رگ‌ها سرچشمه می‌گیرد، می‌تواند به عنوان فرمانده و تسلط بر زندگی فرد عمل کند. در واقع، این احساس درونی می‌تواند بر رفتار و تصمیمات انسان تأثیر بگذارد و او را به سمت اهداف و تلاش‌ها هدایت کند.

هوش مصنوعی: او بی‌حقوق و بی‌پناه مانده، اما کسانی هستند که در حفظ حقوق او تلاش کرده‌اند. این وضعیت غم‌انگیزتر از آن است که یک ساز دهل بدون صدا باشد و کسی به آن گوش نکند.

هوش مصنوعی: کسی که صورتش را با سرخاب و سفیداب آرایش کرده و مانند شمشاد زیبا و خوش‌بو در کنار جویبار نشسته است.

هوش مصنوعی: زخم نیمور بیشتر شده و کم به شکایت پرداخته، اما با توانمندی خود به شدت بر آن غلبه کرده است.

هوش مصنوعی: پاداشی که به خاطر ناز و عشوه و ترفندهای دلچسب به دست می‌آید، باعث شده است که عشق و احساسات در دل همه به‌صورت جویی روان شود.

هوش مصنوعی: کسی که می‌بینی کتاب‌ها را از شاخه‌ای آویزان کرده است، همان‌طور که آن لوح سوراخی نیز آویخته شده است.

هوش مصنوعی: عینک و کلاه بی‌پروا به صورت آویزان است مانند چراغی که از سقف قصر آویزان شده باشد.

هوش مصنوعی: کتاب او به طور کامل شامل قوانین موقت است و لوحی که زخمی شده، دروازه‌ای به سوی قدرت و حکومت است.

هوش مصنوعی: به دیوان نگاه کن که هر کدام چند شاخ و سمت‌های مختلف دارند و هر کدام شکمی عمیق و خالی مانند یک جعبه دارند.

هوش مصنوعی: در هر یک از این جعبه‌ها هزاران وسیله بازی وجود دارد و عقل از هر وسیله بازی حیرت‌زده است، مانند کسی که به کعبه برود و از عظمت آن شگفت‌زده گردد.

هوش مصنوعی: هر یک از آن شاخه‌ها، ای جان پدر، همچون دادگاهی است که در آن، جان پدر به عنوان مظلوم مورد قضاوت قرار می‌گیرد.