ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۹ - سیب

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای قد تو در گلشن جان نخل امید</p></div>
<div class="m2"><p>خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دادم به حضور تو به صد روسیهی</p></div>
<div class="m2"><p>سیبی که چو رخسار تو سرخ است و سفید</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

ای قد تو در گلشن جان نخل امید
خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید
دادم به حضور تو به صد روسیهی
سیبی که چو رخسار تو سرخ است و سفید

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از زیبایی و جذابیت محبوبش صحبت می‌کند. قد و قامت او را به نخل امید تشبیه کرده و خط او را به بنفشه‌ای که در باغ شکوفا شده، تشبیه می‌کند. او با عشق و احترام، سیب سرخی که رنگ و روی محبوبش را دارد به او تقدیم می‌کند.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹ - سیب

هوش مصنوعی: ای قامت تو در گلزار زندگی مانند نخل امید است، و خط زیبای تو همچون بنفشه‌ای است که در باغ می‌خندد.

ای قد تو در گلشن جان نخل امید

خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید

هوش مصنوعی: من یک سیب سرخ و سفید به حضور تو تقدیم کردم که زیبایی‌اش به چهره‌ات می‌ماند.

دادم به حضور تو به صد روسیهی

سیبی که چو رخسار تو سرخ است و سفید

شمارهٔ ۹ - سیب

اطلاعات

برگردان به زبان ساده