ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۸۸ - شانه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن شانه که از فراق مویت موید</p></div>
<div class="m2"><p>خواهد که دو زلف مشک بویت بوید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بگذار که مو به مو حدیث غم من</p></div>
<div class="m2"><p>سربسته و آهسته به گوشت گوید</p></div></div>

شمارهٔ ۸۹

آن شانه که از فراق مویت موید
خواهد که دو زلف مشک بویت بوید
بگذار که مو به مو حدیث غم من
سربسته و آهسته به گوشت گوید

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به یاد محبوبش می‌افتد و احساس غم و فراق را بیان می‌کند. او بیان می‌کند که حتی شانه‌اش نیز از دوری موهای محبوبش ناراحت است و می‌خواهد که با بوی دلنشین موی او آرام بگیرد. شاعر از درد و غمش صحبت می‌کند و می‌خواهد که این درد به آرامی و با ظرافت به محبوبش منتقل شود.

شمارهٔ ۸۷

شمارهٔ ۸۸ - شانه

هوش مصنوعی: شانه‌ای که به خاطر دوری مویت، به یاد تو بیفتد، به زودی دو رشته موهایی با عطر خوش تو خواهد داشت.

آن شانه که از فراق مویت موید

خواهد که دو زلف مشک بویت بوید

هوش مصنوعی: اجازه بده تا تمام جزئیات غم‌هایم را به طور خصوصی و آرام به تو بگوید.

بگذار که مو به مو حدیث غم من

سربسته و آهسته به گوشت گوید

شمارهٔ ۸۸ - شانه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده