ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا از می عشق جرعه نوش تو شدم</p></div>
<div class="m2"><p>حیران کمال و عقل و هوش تو شدم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون پند تو گوشواره کردم در گوش</p></div>
<div class="m2"><p>یعنی که ز جان حلقه بگوش تو شدم</p></div></div>

شمارهٔ ۷ - دست بنده و خلخال

تا از می عشق جرعه نوش تو شدم
حیران کمال و عقل و هوش تو شدم
چون پند تو گوشواره کردم در گوش
یعنی که ز جان حلقه بگوش تو شدم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشق و زیبایی محبوبش اشاره می‌کند. او با نوشیدن جرعه‌ای از می عشق، به حالت حیرانی و شگفتی از کمال و عقل محبوبش می‌رسد. همچنین، با گوش دادن به پندهای او، خود را به نوعی به او وابسته و حلقه به گوش می‌بیند. این وابستگی نشان‌دهنده عشق عمیق او به محبوبش است.

شمارهٔ ۵ - گوشواره

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: وقتی که از معشوق نوشیدم، به شدت متعجب شدم و به درجات بالای عشق و عقل و درک دست پیدا کردم.

تا از می عشق جرعه نوش تو شدم

حیران کمال و عقل و هوش تو شدم

هوش مصنوعی: من نصیحت تو را مانند گوشواره‌ای در گوشم آویختم، به این معنی که زندگی‌ام را به تو وابسته کرده‌ام و به حرف‌های تو گوش می‌دهم.

چون پند تو گوشواره کردم در گوش

یعنی که ز جان حلقه بگوش تو شدم

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده