ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ترسم که ازین محبت پنهانی</p></div>
<div class="m2"><p>در کوچه رسوا زدگانم خواهی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خرمای تو می خورم ولی می ترسم</p></div>
<div class="m2"><p>از خرمائی کلیچه ام بستانی</p></div></div>

شمارهٔ ۵۸ - گلاب

ترسم که ازین محبت پنهانی
در کوچه رسوا زدگانم خواهی
خرمای تو می خورم ولی می ترسم
از خرمایی کلیچه ام بستانی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از ترس خود درباره عشق پنهانی‌اش صحبت می‌کند. او نگران است که این محبت باعث رسوایی‌اش شود. در حالی که از خرمای معشوق لذت می‌برد، نگرانی دارد که مبادا معشوق او را فریب دهد یا به دلایل دیگر از او دور شود.

شمارهٔ ۵۶ - خرما

شمارهٔ ۵۷

هوش مصنوعی: می‌ترسم که از این عشق پنهانی در کوچه‌ها، در معرض رسوایی قرار بگیرم.

ترسم که ازین محبت پنهانی

در کوچه رسوا زدگانم خواهی

هوش مصنوعی: من از خرمای تو استفاده می‌کنم، اما نگرانم که در ازای آن، زحمت و تلاش زیادی به دوش من بیفتد.

خرمای تو می خورم ولی می ترسم

از خرمائی کلیچه ام بستانی

شمارهٔ ۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده