ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون تحفه کوی دوست نارنج بود</p></div>
<div class="m2"><p>از خجلت او به دل مرا رنج بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتی که ز من مرنج هنگام بدی</p></div>
<div class="m2"><p>رنجی که رسد از تو مرا گنج بود</p></div></div>

دیوان ادیب الممالک به کوشش وحید دستگردی - تصویر ۸۱۵

شمارهٔ ۴۶ - ترنج

چون تحفه کوی دوست نارنج بود
از خجلت او به دل مرا رنج بود
گفتی که ز من مرنج هنگام بدی
رنجی که رسد از تو مرا گنج بود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات خود نسبت به دوست می‌پردازد. او اشاره می‌کند که به خاطر هدیه‌ای از دوست، که نارنج است، دچار خجالت شده و این باعث رنجش دلش شده است. دوست به او می‌گوید که در زمان‌های بد از او رنج نبرد، زیرا رنجی که از او می‌رسد به نوعی برای او مانند گنج است. به طور کلی، شاعر تضاد بین رنج و شادی در روابط دوستانه را بیان کرده و نشان می‌دهد که حتی رنج‌هایی که از طرف دوست به او می‌رسد، ارزشمند و گرانبهاست.

شمارهٔ ۴۴ - نارنج

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: چون هدیه‌ای از کوی دوست به عنوان نارنج به من رسید، از خجالت او دل من ناراحت شد.

چون تحفه کوی دوست نارنج بود

از خجلت او به دل مرا رنج بود

هوش مصنوعی: گفتی که در زمان‌های سخت از من ناراحت نشو، زیرا رنجی که از تو به من می‌رسد برای من گنجی خواهد بود.

گفتی که ز من مرنج هنگام بدی

رنجی که رسد از تو مرا گنج بود

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده