هوش مصنوعی: با نام ایزدان پاک و نیک که به واسطه آن‌ها دیوان و اهریمنان در بند و محدود شده‌اند.

هوش مصنوعی: نخستین نور و روشنایی از سوی اهورامزدا، خدای زنده و توانا، به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: خوشبختی و خوش‌فکری و اندیشه‌های خوب را باید از او بیاموزیم تا حرفه و کار نیکویی داشته باشیم.

هوش مصنوعی: ای خداوندگار پاک و نیکو، تو ستایش شده‌ای که از هر نوع زشتی و ناپاکی جدا هستی و از زیبایی‌ها و خوبی‌ها برخاسته‌ای.

هوش مصنوعی: به مانند شهریور و اسفندار، مثل خرداد و مرداد، تو نیز توانا هستی.

هوش مصنوعی: در آغاز ماه فرودین، پیام آور خوبی و روشنایی می‌آید، مشابه به این که تاج زیبایی بر سر شاه قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نماز به جمشید، که مظهر بزرگی و عظمت است، ارزشمندتر از نشستن در زیر نور خورشید است.

هوش مصنوعی: پادشاهان حالا که به خاطر وزش باد نوروز، زمین مانند پیروزی شده است، بر تخت پیروزی قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: درخت سرو با رنگ زیبا و درخشانش مانند زمرد می‌درخشد و گل‌ها به زیبایی بر روی آن نشسته‌اند، انگار که بر سر تختی از پادشاهان نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: در جلو گل، بر روی ساقه لاله، یکی مانند لیوانی پر از نوشیدنی و دیگری مانند پیاله است.

هوش مصنوعی: در باغ، سروها در صف ایستاده‌اند و دستانشان به خوبی دراز شده است، حالا صدای پرنده‌ای که سخن می‌گوید به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: یک تاج طلایی به خود می‌بالد و از طرفی دیگر، جواهر نوک‌زبانش از تماشای این تاج طلایی بیشتر می‌درخشد.

هوش مصنوعی: دنیا به تو امتیازاتی چون تاج و تخت و سلطنت بر هفت سرزمین را عطا کرده است.

هوش مصنوعی: در صبحگاه، نور و روشنی‌ای که از خورشید می‌وزد، به ساعت‌های قبل و بعد از طلوع آن می‌آید.

هوش مصنوعی: گل سوری به تو سلام می‌دهد و به طور رک می‌گوید که از سر تو شادباش می‌دهد.

هوش مصنوعی: کمترین یادگاری که از تو دارم، جشن نوروز است که در این روز از دریا به دست آوردم.

هوش مصنوعی: تو زحمت زیادی کشیده‌ای و با تلاش خود زمین را آماده کرده‌ای تا کشت و کار در آن انجام شود.

هوش مصنوعی: تو در جام شراب می‌ریزی و به بی‌نهایت روشنی و زندگی می‌بخشی و زمین خشک را به باغی سرسبز تبدیل می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو آب را از چشمه‌ای به جوی آورده‌ای، در کنار جوی، محلی برای کشتی گرفتن سروهایی که دل‌انگیز و زیبا هستند، فراهم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: کجاست آنجا که شخصیت تو درخشنده و بی‌نظیر است، در حالی که در پیش تو گل‌های زیبا کم‌ارزش و بی‌مقدار به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: این تخت سلطنت از شاهان هخامنشی و سرزمین آباد به تو داده شده است، و خداوند این مقام را به تو عطا کرده است.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر شادی جشن تو به خود می‌بالد و ستاره‌ها به زیبایی چهره‌ات افتخار می‌کنند.

هوش مصنوعی: بهشت مانند باغی است که از محبت تو می‌روید و جهان نیز مانند درختی است که از امید تو جوانه زده است.

هوش مصنوعی: مسیر که به خاطر نور آتشکارا، نمایانگر خشم اوست، از سوی چهار طرف، به من عطا شده است.

هوش مصنوعی: به پای تخت شاه نشسته‌ام، همان‌طور که خاک زیر پاها است و بر سرم کلاهی از کهکشان دارم.

هوش مصنوعی: گروهی از چهار نفر در کنار در تو به من نزدیک شده‌اند و به من محبت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: نخستین کار از کاخ پرنور موبد، که نگهبان دنیا از نگاه‌های ناپسند است، آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: دومین چیزی که در مورد تو می‌گویند، شبیه به سایه‌بان و محافظت از باران است، انگار که تو مانند قهرمانان هستی که زیر چترت قرار دارند.

هوش مصنوعی: در اینجا به سومین طبقه از کشاورزان یا کارگران مرز اشاره شده است و نام‌هایی چون کدیور یا کشاورز برای آنها آورده شده است. به طور کلی، به گروهی از مردم اشاره دارد که در این زمینه‌ها فعالیت دارند.

هوش مصنوعی: چهارمین گروه از پرستاران که در زمان نیاز و دشواری به یاری می‌شتابند، در این ماه فرودین حضور دارند.

هوش مصنوعی: ای شاهنشاه، امیدوارم همیشه شادی‌ها و جشن‌ها درخت تو را سرسبز و خرم نگه دارد و برکت و فراوانی به آن بیفزاید.

هوش مصنوعی: همه در درگاه تو تسلیم هستیم و همه برای تو جان خود را فدای راهت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر خداوند همراه باشد و بخت نیز یار باشد، پس این حکم در درگاه پادشاه به انجام می‌رسد.

هوش مصنوعی: برای حفظ و اداره کشور و نیروهای نظامی تلاش کنیم و از زحمات و رنج‌های کسانی که نیت پلیدی دارند بهره‌برداری کنیم.

هوش مصنوعی: همه ما باید با هم همکاری کنیم و در جمع همراه هم باشیم.

هوش مصنوعی: اگر ما گرگ را از گله دور کنیم و از چمن بگذریم، به سرعت به سرزمین‌های یونان و روم خواهیم رسید.

هوش مصنوعی: از ترس فرمانرواهای ایران، دیگر چیزی از سرزمین باقی نماند جز در کاخ ویران.

هوش مصنوعی: سران ترک و فرماندهان عرب نمی‌توانند در این سمت، جنگ و نبرد راه بیندازند.

هوش مصنوعی: اگر ما به کارهای دنیا سامان دهیم، به خاطر همین، برای خود شخصیت و مقام بزرگی می‌خواهیم.

هوش مصنوعی: در این بهار که تموز و دی به نظر می‌رسد، شب‌های ما مانند روزها روشن و باغ ما پر از گل‌های شیپوری است. در واقع، به رغم آنچه که در دنیا می‌گذرد، زندگی ما سرشار از زیبایی و شادی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از خانه و کاشانه خود دور باشد، بهار و باغ و گل و زیبایی‌های طبیعت برایش هیچ بهره‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد لاله‌ای با رنگ و جلوه زیبا، وقتی که دل انسان غمگین و داغدار است؟ چه ارزشی دارد گل که بدنش پژمرده و خسته است؟

هوش مصنوعی: سلامی می‌کنم به تو و برخود کوتاه می‌آیم، گفت بمان ای شاه، برای شادی همیشگی.

هوش مصنوعی: زبان ما از شدت شکرگزاری ناتوان است، اما با تمام وجودمان برای تو احترام و محبت داریم.