هوش مصنوعی: موسیقیدان عشق با صدای بلند و شوق‌انگیز این آهنگ را می‌خواند و فضایی پر شور و هیجان به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: ابوالقاسم طنبور نواز از سرزمین حجاز به عراق آمده است.

هوش مصنوعی: سال‌ها در بغداد زندگی کرده و دیگر از غم و اندوه آن حادثه رنج نمی‌کشد.

هوش مصنوعی: در دامنه یکی از کوه‌ها، وسیله‌ای بد و نازیبا و در عین حال سنگین و غیرراحتی وجود داشت.

هوش مصنوعی: هفت سال پیاپی به خاطر او زحمت کشیده و در پای او به نوعی به شناخته شده تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: با سر یک سوزن و نوک تیز درفش، یکی از پوشش‌ها را بر روی آن کفش با شوق و دقت بسیار دوختم.

هوش مصنوعی: آن‌قدر بر روی این لباس دوخته‌اند و وصله‌های مختلف از پنبه و پشم به آن زده‌اند که دیگر نمی‌توان به حال اولیه‌اش بازگشت.

هوش مصنوعی: هر کسی به اندازه خود در این دنیا ارزش و وزن دارد و این تفاوت در افکار و تجربیات آنها را مشخص می‌کند.

هوش مصنوعی: در حالی که در حال شادی و جشن بودیم، پایتخت مکان جشن تبدیل به موضوع خنده و شوخی برای دیگران شده بود.

هوش مصنوعی: این جمله به مفهوم این است که شخصی یا چیزی بسیار سنگین و دشوارتر از یک صخره بزرگ است. به عبارتی، تحمل یا بار آن بسیار سخت و طاقت‌فرساست.

هوش مصنوعی: روزی فردی به بازار رفت، در حالی که بیکار بود و به دنبال کار می‌گشت.

هوش مصنوعی: آن فرد بی‌پروا و بی‌دردسر با وجود داشتن کفش‌های سنگین و گران‌قیمت، به جایی رفت که تهیه و ساخت شیشه‌های ارزشمند در آنجا انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: به سراغ او آمد و با فروتنی و احترام مانند یک خدمتکار رفتار کرد.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، امیدوارم خدا همیشه در کنار تو باشد و بخت خوب و موفقیت به یاری‌ات بیاید.

هوش مصنوعی: بازرگانی از شهر حلب به ثروت زیادی دست یافته است.

هوش مصنوعی: شخصی شیشه‌هایی زیبا و باارزش آورده که به طلا مزین شده‌اند و این شیشه‌ها از حلب تهیه شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر چیزی که دوباره خریداری می‌شود، رایگان باشد، پس می‌توان آن را فروخت و از این فروش سود به دست آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه امروز بازار کساد شده و خرید و فروش رونق ندارد، این موضوع برای کسی که پیش از این تجربه‌ای در این زمینه داشته، آشنا نیست.

هوش مصنوعی: چند روزی خواهد گذشت که مشتری به خاطر کوچک شمردن عقل تو از تو دور خواهد شد.

هوش مصنوعی: از همین حالا به یاد افسانه‌ها بپرداز تا ببینی ابوالقاسم کی کیفش را باز کرد.

هوش مصنوعی: شصت دینار طلای قرمز را شمرد و داخل شیشه گذاشت و به باربر داد.

هوش مصنوعی: چند قدمی که از آن مسیر گذشت، در صف عطاران قرار گرفت.

هوش مصنوعی: شخصی دوباره با احساسات و تجربیات تازه‌ای مواجه می‌شود و این موضوع دوباره در دلش شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: سمسار به او گفت: "ای مرد خوش‌چهره، روزگار جدیدی برای تو آغاز شده و خوشبختی به سراغت آمده است."

هوش مصنوعی: هم‌اکنون تاجری معروف از نصیبین به عراق آمده است که اهل توافق و سازگاری است.

هوش مصنوعی: چندین بار گلاب آورده‌اند، چون از چهره‌ی گل، آب و لطافت سرازیر شده است.

هوش مصنوعی: اگر همه چیز را به دقت بررسی کنی، ممکن است که به نتیجه‌ای برسیم که برای کسی ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: پس از مدتی که به تلاش و کوشش بپردازی، دو برابر آنچه که داری به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: داستان کوتاه است که ابوالقاسم به دام فریب و توهم افتاده است.

هوش مصنوعی: شصت دینار دیگر از زرناب داد و آن را در شیشه‌ای ریخت که مخصوص گلاب بود.

هوش مصنوعی: شادی و خوشحالی به سوی خانه می‌رفت و دلش از شوق مثل شعله‌ی آتش درخشان بود.

هوش مصنوعی: شیشه‌ها را داخل قفسه مرتب چیده و بعد با آرامش از آنجا خارج شد.

هوش مصنوعی: او به سمت حمام رفت تا از بدنش عرق و کثیفی‌ها را بشوید و پاک شود.

هوش مصنوعی: دوستی مردی را در حمام دید و از او حال و احوالش را پرسید.

هوش مصنوعی: او نگاهی به پای افزارش انداخت و از دیدن آن دچار زحمت و غم شد.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به فردی اشاره دارد که از چیزی خجالت می‌کشد یا خود را ناتوان احساس می‌کند. بیان می‌کند که اگر مغز شخص خالی باشد و از عقل و درک تهی، نباید از دیگران بترسد یا خجالت بکشد. در واقع، اشاره به این دارد که نداشتن دانش یا تجربه نباید باعث ترس یا تردید شود.

هوش مصنوعی: این چیزی نیست که همیشه یکسان باشد و در همه جا قابل استفاده باشد، بلکه ویژگی‌های خاص خود را دارد.

هوش مصنوعی: به خودت زحمت اضافه نده و بی‌دلیل خودت را آزار نکن. بار سنگین را به دوش نکش و از خودت رنجیدگی ایجاد نکن.

هوش مصنوعی: اگرچه من فقیرم، اما اکنون به خاطر لطف و بزرگواری تو، با دلی شاد و خرم زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: از این بار سنگین رهایی پیدا کن و دیگر اجازه نده که این فشار و سختی بر تو سایه بیفکند.

هوش مصنوعی: وقتی ابوالقاسم از آن دوست قدیمی سخن گفت، با این حال و احوال در گوشش چنین حرفی را زد.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، من از دل و جان برای تو عهد و پیمان بستم که تمام تلاش خود را برای پیروی از راه و دستورات تو به کار بگیرم.

هوش مصنوعی: او این را گفت و لباسش را درآورد و در دل گرمابه انداخت.

هوش مصنوعی: سر و بدنش را شست و تازه و سرزنده بیرون آمد، سپس به سوی جامه‌اش رفت.

هوش مصنوعی: پس لباس را به تن کرد و در سر دستار بر سر گذاشت و کمربند را محکم به دور کمر خود بست.

هوش مصنوعی: موزه‌ای زیبا و تازه دیدم که مانند مغز بادام، پر از مطالب ارزشمند و جذاب بود.

هوش مصنوعی: او به این فکر است که هدیه دوست، نشانه‌ای از محبت و احترام به اوست و شایسته‌اش می‌باشد.

هوش مصنوعی: او در پای خود حرکت کرد و روانه شد، مانند باد که در آنجا پایکوبی می‌کند و لنگه‌های کفش خود را در همان جا گذاشت.

هوش مصنوعی: به طور اتفاقی، قاضی در موزه بوده و دوستش آن را به عنوان هدیه‌ای برای او فرض کرده است.

هوش مصنوعی: قاضی از گرمابه بیرون آمد، مانند پرنده‌ای که از تابه خارج شده است.

هوش مصنوعی: او به خدمتگزار خود گفت که به سرعت کفش مرا بیاورد.

هوش مصنوعی: خادم از همه سمت‌ها نگاه کرد و گفت: اینجا هیچ نشانه‌ای از ردپای تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: قاضی به دقت نگاه کن و ببین که کفش دیگری در اینجا وجود ندارد؛ به چپ و راست توجه کن.

هوش مصنوعی: خادم گفت: از بوالقاسم، نوازنده طنبور، تنها نشانه‌ای از کفش او باقی مانده است.

هوش مصنوعی: قاضی به شدت خشمگین شد و مانند یک شیر غرش کرد و گفت: این فرد بی‌ارزش جرأت پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: مست از حالت عادی خارج شده و تا به حال نمی‌دانسته که پا در کفش من گذاشته است.

هوش مصنوعی: برای جلب رضایت او باید به خوبی با ادب و احترام برخورد کرد و از خشم او دوری کرد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و پیامی را فرستاد تا به سرعت به دنبال آن بروند.

هوش مصنوعی: دژخیم رفت و در بازگشت، او را خسته و آسیب‌دیده آورد.

هوش مصنوعی: قاضی گفت که چطور می‌توانی با این همه عجیب‌وغریب بودن، هنر نمایی کنی و بی‌احترامی کنی؟

هوش مصنوعی: تا کنون نوازنده و خواننده خوبی بودی، اما حالا به دزد و فریبکار تبدیل شده‌ای.

هوش مصنوعی: حد مجازات دزد در پیشگاه خدا قطع دست اوست، اما فردی که حیله‌گر است به خوبی می‌داند چطور از این مجازات فرار کند.

هوش مصنوعی: اما ای بدشانس، به تو باید بگویم که به خاطر ادب، کفش تو را به سر تو می‌کوبم.

هوش مصنوعی: هفت سال از سختی‌ها و مشکلاتی که تحمل کردی، نباید به خاطر اینکه تو برای دیگران عزیز و ارزشمند هستی، زیر پا گذاشته شود.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی دعوت به دقت و توجه کامل به چیزی است؛ در واقع به این معناست که باید از هر جنبه‌ای به موضوعی نگاه کرد و آن را با دقت و وسواس بررسی کرد. این تصویر از دستار و پای افزار به نمادهای مختلفی از زندگی یا امور روزمره اشاره دارد و تأکید بر اهمیت حلقه‌ها و جزئیات در هر موضوعی دارد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که مغزش خالی از تفکر و ایده نباشد، به راحتی نمی‌تواند خودش را آرام و بی‌فکر کند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم ابوالقاسم چقدر درد و رنج را تحمل کرده است.

هوش مصنوعی: خانه به دست دشمن افتاده و در آنجا بدن در بند و سر زیر ضربه رفته است.

هوش مصنوعی: ثروت و مال هنگامی که به دست آید، می‌تواند موجب گناه و رفتارهای نادرست شود و در عین حال، فرد را در وضعیتی ناخوشایند و گیج‌کننده قرار دهد.

هوش مصنوعی: مدتی طولانی است که در زندان مانده‌ام و از گفتگو با رندان و دوستانم دور هستم.

هوش مصنوعی: پس از شش ماه، او از قید و بند رهایی یافت، مانند گرگی که از تله آزاد می‌شود و از دست آهو فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: کفش‌ها را زیر بغل زده و از روی ناراحتی، چهره‌اش به رنگ قرمز درآمده است به خاطر فریبکاری آن شخص.

هوش مصنوعی: سریع به کنار دجله رفت، مانند عروسی که به اتاق عقد می‌رود.

هوش مصنوعی: در کنار رودخانه بغداد نشسته بود و کفش‌هایش را در آب گذاشته بود.

هوش مصنوعی: گفت خدایا، ای کفش، همیشه و جاودانه در این آب بنفش بمان.

هوش مصنوعی: خسته نشو از دوری و جدایی ما، زیرا دوستی و فاصله ما خوشایند است.

هوش مصنوعی: وقتی ابوالقاسم از آنجا برگشت، هنوز یک هفته نمی‌گذشت که دوباره به آن مکان بازگشت.

هوش مصنوعی: یک مرد صیاد دامش را به آب انداخت تا ماهی بگیرد.

هوش مصنوعی: او به قدری بار سنگین بر دوش دارد که شانه‌اش زیر فشار آن خم می‌شود.

هوش مصنوعی: گفت بسم الله و از آب برداشت، من چه بگویم که در آن دام چه چیزهایی را مشاهده کرد؟

هوش مصنوعی: هرچه در پرده زنبوری وجود داشت، کفشی بود خاص بوالقاسم طنبوری.

هوش مصنوعی: مردی که شکارچی بود، به خاطر بدبختی‌های خود فریاد و ناله کرد و از دل دردمندش شکایت داشت.

هوش مصنوعی: او خواسته بود که از خشم خود دلش را آرام کند و مانند قطره‌ای در عمق دریا غوطه‌ور شود.

هوش مصنوعی: عقل به او گفت که دست از این کار بردار و بر دل زخمی و خسته‌ات رحم کن.

هوش مصنوعی: کفش بوالقاسم، مسکینی است که هفت سال با آن زندگی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هفت سال است که این زیور یا زینت به طور پنهانی به هم دوخته شده و در حال حاضر به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: به طور قطع، این مشکلات و پریشانی‌ها بی‌معنی شده‌اند و بوالقاسم در این درد و غم دچار آتش سوزی شده است.

هوش مصنوعی: بهتر است که این پاافزار را به بابوالقاسم زار برسانم.

هوش مصنوعی: پس روح او به خانه محبوبش رفت و دید که در آن مکان بسته است.

هوش مصنوعی: هر طرف که خوب نگاه کرد، در واقع از گوشه‌ای خاص، یک روزنه درست دید.

هوش مصنوعی: کفش را از آنجا به سمت ایوان پرتاب کرد و با سرعت حرکت کرد.

هوش مصنوعی: کفش بر طاق نگهداری می‌شود و گل خوشبو به صورت مستقیم و صحیح در دسترس است، همه چیز به درستی و بدون نقص مرتب شده است.

هوش مصنوعی: شیشه‌هایی که پر از گلاب بودند، همه شکستند و به پایان رسیدند.

هوش مصنوعی: وقتی ابوالقاسم به خانه نزدیک شد و این وضعیت ناراحت‌کننده را دید، دلش به درد آمد.

هوش مصنوعی: از سرم گفتند که این نعلین مرا تا همیشه گریه و عزا خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای پای افزار، تو که باعث آزار ما هستی، آه و ناله‌ام از دست تو است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از تو رهایی پیدا کنم؟ بهتر است به کسی بگویم به کجا بروم و چه کاری انجام دهم؟

هوش مصنوعی: وقتی که شب فرا رسید و دیدگان را گشود، رگ خون مانند شب از درون بدن بیرون آمد.

هوش مصنوعی: او خدعه‌ای جدید به راه انداخت تا از آن، به جای ریش خود، کفش بسازد و رهایی یابد.

هوش مصنوعی: او تصمیم گرفت که چاهی بکند و کفش را در دل آن دفن کند.

هوش مصنوعی: نوزاد تازه به دنیا آمده، مانند آواز خروس صبحگاهی، در دل طبیعت نام خدایی را به زبان می‌آورد و به سمت او می‌شتابد.

هوش مصنوعی: همه انسان‌ها، چه آشنا و چه بیگانه، و حتی همسایه‌ها، در دوران آرامش و دلنشینی به خواب رفته‌اند که ناشی از زیبایی و جذابیت ماه و شراب است.

هوش مصنوعی: در یک کوچه خالی از جمعیت، شخصی سیخی برداشت و زمین را شکافت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در زمین غم و اندوه خود را دفن کند، هر روز از دل خود غم‌ها را برطرف کرده است.

هوش مصنوعی: یک همسایه ناگهان بیدار شد و به سوی کوچه نگاهی به دیوار انداخت.

هوش مصنوعی: صدای فریاد و ناله‌ای بلند شده است که ای مامور، دزد بدجنس را بگیر.

هوش مصنوعی: از این سر و صدا و شلوغی، مأموران و نگهبانان از اطراف او پراکنده شدند.

هوش مصنوعی: مردم از کوچه و همسایه، هر یک از بالای خانه خود به او توهین و ناسزا می‌گویند.

هوش مصنوعی: او از ضربه‌های سیلی خسته شد و سرش به شدت آسیب دید و دستش را هم بسته‌اند.

هوش مصنوعی: با اهرم در زیر بغل و سیخ در دست، مانند ماهی در دستان کسی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: محتسب به رئیس نگهبانان گفت این دزد دنیوی را به زندان ببرد.

هوش مصنوعی: سنگی را به دور زندان او بینداز و پاهایش را ببند و نی را در ناخنش فرو کن.

هوش مصنوعی: شاید فردی که تحت فشار و آزار قرار می‌گیرد، در نهایت به اعتراف و بیان حقیقت وادار شود، حتی اگر در ابتدا انکار کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از اموال دیگران دزدیده شده است، باید به دست مأموران قانون سپرده شود.

هوش مصنوعی: در نهایت، راهنما با نواختن تنبور به مشکلات و دردها دچار شد و در حال زاری و نوحه‌خوانی است.

هوش مصنوعی: به دلیل تحمل سختی‌ها و مشکلات، او بسیار تحت فشار قرار گرفته و رنجیده خاطر شده است. در نتیجه، محیط اطرافش نیز تحت تأثیر این وضعیت قرار گرفته و رنگ و رونق خود را از دست داده است.

هوش مصنوعی: شش ماه تمام در بند و زحمت گذراندم، خسته و ناتوان و دلگیر.

هوش مصنوعی: در طول روز و شب، به سختی او را زدند و با تمامی زحمت‌ها و تلاش‌هایش، ثروتش را گرفتند.

هوش مصنوعی: پس از گذشت شش ماه که آزاد شد، با اشتیاق و Hunger به سوی خانه رفت.

هوش مصنوعی: چشم او به آن کفش زبر و خشن افتاد که مانند یک کیک خشک و سخت می‌باشد.

هوش مصنوعی: می‌گوید تا کی باید به خاطر تو در زحمت و درد باشم، به خدا جانم به تنگ آمده و به شدت رنج می‌کشم.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو به عقلای اهل نظر و جوانان احمق می‌خندم و خودم را از رنج و درد رها می‌کنم.

هوش مصنوعی: پس از آنکه لحظاتی اشک از چشمانش ریخت، نقشه و حیله‌ای دیگر تدبیر کرد.

هوش مصنوعی: کفش را پوشید و مانند باد به راه افتاد، تا اینکه به یک سرای رسید.

هوش مصنوعی: این خانه جایگاه کسانی بوده که دوندگی و تلاش برای کسب و کار داشتند و مسکنی برای تجار و بازرگانان بوده است.

هوش مصنوعی: ابوالقاسم از آن محل خارج شد، مانند کسی که دچار جنون شده است.

هوش مصنوعی: پس برای تخلیه در محل مشخصی اقدام کرد و کفش را در آنجا قرار داد.

هوش مصنوعی: یک شب با آرامش در بستر خوابید و هیچ خبری از کفش یا چیزی که در اطرافش بود نشنید.

هوش مصنوعی: صبحگاهان که خورشید بر فراز این آسمان بنفش رنگ می‌تابد، بر سر ماهی که رنگش زرین است، کفش می‌زند.

هوش مصنوعی: دل شکسته‌ای به بیرون رفت و در نظرش غوغایی در برابر در خانه‌اش به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: ده نفر از دو طرف به او حمله کردند، از چپ و راست به او نزدیک شدند و او را محاصره کردند.

هوش مصنوعی: در میان مردم، جوانی بازیگوش و سرخوش بود که در دستش کفشی کثیف داشت.

هوش مصنوعی: به ابوالقاسم آسیب شدیدی وارد شد و ریشش به شدت کثیف شد. او را بدبخت خطاب کردند.

هوش مصنوعی: این دنیا چقدر محدود و تنگ است و چه ویرانی‌ها که در این سرزمین به بار نیاورده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی با شگفتی و تعجب کار عجیبی انجام داده است، او دسته گلی را که به دست آورد، به طور ناگهانی و بی‌فایده در آب انداخته و باعث تخریب و خرابی مجلسی شده که به طور خاص و با زحمت آماده شده بود.

هوش مصنوعی: راه تنبوشه باز شده و هیچ کس نمی‌تواند آن را ببندد، حتی صد نفر هم نمی‌توانند مانع شوند.

هوش مصنوعی: این بیت به وضعیتی اشاره دارد که در آن بویی نامطبوع فضا را پر کرده است و احتمالاً دلیل آن به عدم نظافت یا معضلاتی در محیط مربوط می‌شود. در واقع، این بیانگر ناخوشی و آزار حاصل از محیطی نامناسب است.

هوش مصنوعی: به عنوان کسی با موها و ریشی زیبا، بدون هیچ گفتگو و تردیدی بایستی بر دروازه مقام رفیعت ایستاده و با انرژی و جدیت به کار و تلاش بپردازی.

هوش مصنوعی: زمانی که او را گرفتند و به بند کشیدند، بلافاصله به زندان منتقل کردند.

هوش مصنوعی: با این اوضاع ناخوش و روزهای تاریک، در زندان والی شش ماه باقی ماند.

هوش مصنوعی: در نهایت، با حالتی غمگین و ناتوانی، به او پرداخت تا آزاد شود از قید و بند.

هوش مصنوعی: او وارد خانه شد و نعلین (دمپایی) را شست، سپس بر روی بام خانه به درستی نشسته است.

هوش مصنوعی: سگی در بالای خانه در انتظار شکارش بود و در این حین در حرکتی بی‌نظم و ناهمگون به اطراف می‌پرد و می‌چرخد.

هوش مصنوعی: کفش به خاطر گرسنگی به عنوان طعمه‌ای تصور شد و ناگهان تصمیم گرفت از بالای بام پایین بیاید.

هوش مصنوعی: او با دهانش صدایی را درآورد و با پوزه‌اش به سمت دیگر پرتاب شد، از این بام به آن بام به طرز شگفت‌انگیزی پرواز کرد.

هوش مصنوعی: درخواست کردن از او مانند بیماری است که پشت دیواری پنهان شده و در حال خواب است.

هوش مصنوعی: کفش بر سر بیمار افتاد، مغزش خراب شد و دیگر نتوانست کار کند.

هوش مصنوعی: برخی از نزدیکان او به قاضی مراجعه کردند و در مورد او شکایت کردند و به دنبال آن، کارهای نادرست او را افشا کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا به کسی اشاره می‌شود که برای او قانونی یا مجازات سنگینی به خاطر قتلی تعیین شده است. اما به او اتهام ناحق و ظلمی نیز زده شده که باعث تیره‌روزی‌اش شده است.

هوش مصنوعی: یک مأمور خاص و نگهبانان سخت‌گیر، او را به زندان بردند.

هوش مصنوعی: خانه‌اش را کاملاً ویران کردند و او را در بند زنجیر اسارت قرار دادند.

هوش مصنوعی: کیسه از پول خالی شده و اوضاع فرد بیچاره به هم ریخته و در حالتی آشفته و فقیر قرار دارد.

هوش مصنوعی: پس از مدتی که از زندان آزاد شد، به سوی خانه خود رفت.

هوش مصنوعی: چشم او به آن دو نیمه خسروانی افتاد که حالشان بسیار آشفته و نامناسب شده است.

هوش مصنوعی: مدتی بود که از خدا دور مانده بودم، اما اکنون تصمیم گرفتم که راهی تازه پیدا کنم و به سوی او بازگردم.

هوش مصنوعی: به دادگاه قاضی شهر رفت و داستان کفش و غم روزگار را بیان کرد.

هوش مصنوعی: هرچه که بر سر و روی بید و آزاد گذشته، در حضور قاضی با کلمات بیان شد.

هوش مصنوعی: من با بازیگران زندگی قمار نکرده‌ام که به خاطر آنها در بند و زندان گرفتار شوم.

هوش مصنوعی: دو سال است که این لباس فرسوده و کهنه، جان و زندگی من را همچون داسی که مزرعه را درو می‌کند، برداشت کرده است.

هوش مصنوعی: خداوند کارهایت را اصلاح کند و از محبت بر چهره‌ی کسانی که از محبت دور مانده‌اند بگشایید.

هوش مصنوعی: من از پدرم نگران هستم به خاطر این نعلین که به من رسیده و نشانه‌ای از درد و سختی است.

هوش مصنوعی: من از این کفش که در حال حاضر دیگر به درد نمی‌خورد و بازارش را افت کرده، بیزارم.

هوش مصنوعی: تا به حال من عاقل و متفکر این قضیه بوده‌ام، بنابراین بار سنگینی از مسئولیت آن بر دوش من بوده است.

هوش مصنوعی: من از امروز مسئولیت را ترک می‌کنم تا فردا دیگر تحت هیچ مسئولیتی نباشم.

هوش مصنوعی: من از این پس و تا کنون هر چه رنج و عذاب کشیده‌ام، خودم مسئول آن بوده‌ام.

هوش مصنوعی: میان ما جدایی و فاصله‌ای وجود دارد که دیگر هیچ چیز از آن جدایی در دل ندارم.

هوش مصنوعی: قاضی با لبخندی از روی خودباوری و اراده‌اش جراحت دلش را التیام می‌بخشد.

هوش مصنوعی: گفتند برای درمان دردش، کفش‌ها را به داخل تنور بیندازند.

هوش مصنوعی: هرچند که این موضوع را به صورت طولانی مطرح کرده‌ام، اما در حقیقت یک تشبیه یا مقایسه برای تو ارائه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: پادشاه ایران مانند خانه‌ی غم است و همدم او نوازنده‌ی بوالقاسم است.

هوش مصنوعی: کفش او متعلق به شاه بزرگ ماست، جالب اینجاست که این کفش نمی‌داند چپ و راست کدام است.

هوش مصنوعی: هر جا که این کفش برود، پای انسان به دنبال آن می‌دود تا از درد و مشکلی که ممکن است برای بدنش پیش بیاید، دوری کند.

هوش مصنوعی: این زمین خراب گاهی در آتش می‌سوزد و گاهی به آب می‌افتد.

هوش مصنوعی: گاهی آسیب‌ها و مشکلات بر این کشور به صورت مداوم در حال وارد شدن است، چه در مکان‌های آشکار و چه در جاهای بالاتر.

هوش مصنوعی: گروهی از مردان رسمی و بااعتبار از کرمانشاه به طور ناگهانی در مسیر مشخصی حضور پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: مشکلات و آشوب‌های شرق، ناشی از خطرات و تهدیدهای غرب است، که به دشمن به صلح و به دوستان به جنگ دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: ما از این شرایط ناخوشایند بدیم اما هر روز با غم جدیدی روبرو هستیم.

هوش مصنوعی: داوری که بخواهد بر اساس عدل و انصاف، حکم جدایی بین دو طرف را صادر کند، باید از معیارهای صحیح و اصول درست پیروی کند.