هوش مصنوعی: دوست و یار، نامی که بر زمین افتاده است را به کیخسرو شاهرخ برساند.

هوش مصنوعی: ای مرد دانشمند و خداترس، آیا قلبت از رازهای بالا و پایین آگاه است؟

هوش مصنوعی: تو ای شخص با فهم و دانش، چشمانت مانند دُرّ و زیبایی چشم می‌باشد و نگهبان جان و حیات ناب و باارزشی مانند ایزدان هستی.

هوش مصنوعی: با قدرت فرشتگان نیک، زندگی‌ای جاودان و درخشان داشته باش.

هوش مصنوعی: خداوند تو را از آسیب‌ها محافظت کند و یاری‌گر تو باشد فرشتۀ نیکی.

هوش مصنوعی: قدرت و توانایی تو در اردیبهشت به شکوفایی می‌رسد و از شهر تو باغ و کشت تازه‌ای می‌روید.

هوش مصنوعی: سپندارمذ، که نماد زمین و زایندگی است، نوری شفاف و خالص همچون آفتاب بر چهره‌اش می‌تاباند.

هوش مصنوعی: در ماه خرداد، با شادی و نشاط، می‌توانی شکوفه‌ها و برگ‌های تازه‌ای را بپرورانی. از ماه مرداد، امیدواری و حمایت خود را به همراه داشته باش و از این برگ‌ها محافظت کن.

هوش مصنوعی: ای دوست خوش‌جنس، چه بر سرت آمده که دیگر به یاد من نیستی؟

هوش مصنوعی: قبل از اینکه آن آقا به ری بیاید، من هر هفته به خاطر محبت او شاد بودم.

هوش مصنوعی: از کرمان نامه‌های زیادی به سوی طوس فرستادی، نامه‌هایی که با قلمی زیبا و شبیه به چوب آبنوس نوشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: از آن نامه‌ها بهره‌ای بردم و نامشان را به دقت با خود نگه‌داشتم، مانند یک پیام مهم.

هوش مصنوعی: وقتی محبت تو در این سرزمین منتشر شد، بخت من نیز از خواب بیدار شد.

هوش مصنوعی: من با تو پیوندی را برقرار کردم که به کاخی شبیه است که از تمام آسمان‌ها بالاتر است.

هوش مصنوعی: دل من از حرارت درونم شاد است و گرمای وجودم به من آشناست، حتی اگر در دل دریا نیز فرو بروم.

هوش مصنوعی: عجب است که رابطه ما از هم پاشیده شد، همان‌طور که پیمان و عهد ما شکسته شد.

هوش مصنوعی: از آن گوهر، روشنایی شب تار را چون روز بر افروخته است و باغ را زنده و شاداب کرده است.

هوش مصنوعی: واقعاً از این موضوع حیرت‌زده‌ام که چرا ستاره‌ام پس از این همه، تاریک شد.