هوش مصنوعی: از آن طرف، فرنگیس با موی پریشان و حالتی خشمگین، جانش سخت آزار دیده و چهره‌اش خراشیده است.

هوش مصنوعی: در قلعه قفل محکمی از آهن زده‌اند تا دشمن نتواند به آن سو نزدیک شود.

هوش مصنوعی: سپس او بالای بام رفت و مانند یک ماه کامل درخشان شد.

هوش مصنوعی: دست بلقیس در آنجا به شدت زود و ناپایدار مانند ابرهای بهاری در حال جریان و جوش است.

هوش مصنوعی: وقتی چشمانش به روی بانوی خود، فرنگیس، افتاد، موهای خود را گشود.

هوش مصنوعی: از روی بام صدای خود را بلند کرد و گفت: ای بانوی مهربان، تو بهتر از همه هستی.

هوش مصنوعی: دوستان و یاران از این مکان رفتند، کجا گروهی بدون فرمانده و رهبر باقی ماند؟

هوش مصنوعی: همه از حمایت تو فاصله گرفتند و دیگر به هیچ وجه پشت تو را نگرفتند.

هوش مصنوعی: من و دخترت در این مکان ماندیم مانند دو دوست وفادار که از یکدیگر مراقبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که دشمن به حمله بیفتد، باید در اینجا از اسب خود استفاده کنیم و با دقت او را به دام اندازیم.

هوش مصنوعی: بگذاریم که در دستان خون‌خواران بمانیم تا به ما بگویند ستاره‌ها.

هوش مصنوعی: کجا به خود شجاعت و قدرت مردان را می‌بالیم، در حالی که از ترس و ناراحتی، ناله و فریاد می‌زنیم؟

هوش مصنوعی: اگر خان اکبر مرا با این خوشحالی ببیند، آیا مرا انتخاب می‌کند؟

هوش مصنوعی: دستبند سنگینی که به دست دارم را می‌گشاید و از سوی دیگر کمندی به دورم می‌افتد.

هوش مصنوعی: در روز روشن، رازهای درونم را بدون پرده‌پوشی فاش می‌کنم و احساساتم را با دیگران به اشتراک می‌گذارم.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که در دل دارم، مانند زنجیری سنگین بر گردن من است و اثر آن بر روانم همچون رنگی عمیق است که به دستانم نشسته.

هوش مصنوعی: با درد و رنج زیادی دست و پنجه نرم کرده‌ام و به محبت دیگران وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: درونم به شدت ناله می‌کند و صورتم را می‌خراشد، با بی‌حوصلگی و تلخی به من پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: خوشحالی تو از رفتن و آرامش یافتی، در حالی که از تیرگی و دشمنی رنج نمی‌بری.

هوش مصنوعی: در دام دشمن نیفتادی و از رویارویی با آن‌ها هراس نداشتی.