هوش مصنوعی: محمد به او گفت که نترس و نگو هیچ چیز، چون دشمنان در اینجا جمع نشده‌اند.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که خودت مرا آزمایش کرده‌ای و شناخته‌ای، پیش از این هم مرا می‌شناختی.

هوش مصنوعی: به خاطر نداری مگر اینکه سال گذشته من بدن خود را از بالای دیوار پایین انداختم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از شجاعت و عزم راسخ خود در برابر دشمن سخن می‌گوید. او به این نکته اشاره می‌کند که اگرچه چشمانش با خون و اندوه آغشته شده، اما همچنان آماده است تا با دشمن خود مقابله کند و از خطر نترسد. این بیان نشان‌دهنده اراده قوی و ایستادگی در برابر مشکلات است.

هوش مصنوعی: حالا دوباره به حالت قبلی خود بازگشته‌ام، مانند گذشته که تو از من خوش‌ات می‌آمد و مانند جانم برایم ارزش داشتی.

هوش مصنوعی: هنوز هم در حال حالی سرمست هستم و در دل دشمنان، بی‌خبری و خواب عمیق مانند خواب خرگوشان حاکم است.

هوش مصنوعی: دشمن همچنان به من آسیب می‌زند و من از زخم‌های خود هنوز دست نکشیده‌ام.

هوش مصنوعی: اما از آنجا که مردان در راه درست از دشمنان خود مراقبت می‌کنند، جانشان را حفظ می‌نمایند.

هوش مصنوعی: وقتی که حکم شاهزاده صادر شود، هیچ‌کس نباید به او مخالفت کند یا در برابرش اعتراض کند.

هوش مصنوعی: بیا از این جا برویم و وسایلمان را جمع کنیم، زیرا امروز حال و روز خوبی نداریم.

هوش مصنوعی: گریزی از جنگ به این کوچک‌تر از آن چیزی نیست که تصور می‌شود؛ در حقیقت، خداوندی که جهان را خلق کرده، برای آن تنگنا و محدوده‌ای قائل نیست.