هوش مصنوعی: زمانی که تهمتن (رستم) سخن و نصیحت‌های پیر فرزانه را شنید و به دقت به آن گوش فرا داد و تمام نکات آن را در نظر گرفت.

هوش مصنوعی: دل پادشاه به شدت عصبانی شد زیرا که فکر او درست عمل نمی‌کرد و حالش خراب بود.

هوش مصنوعی: به او گفتم که عقل و هوش من به حالت خوبی رسیده و دیگر نمی‌توانم بیشتر از این تحمل کنم و باد در گوش من وزید.

هوش مصنوعی: به یاد نیاور آن پرندهٔ جادوگری را که قاف را ویران کرده و همانند جغد است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که معشوقی که با زیبایی و جادوگری‌اش فریبنده است، چشمان پادشاه را به خود جلب کرده و او را تحت تاثیر قرار داده است. معشوق با نیرنگ و فریب، جذابیت خود را به نمایش می‌گذارد و سبب می‌شود که دیگران به او توجه کنند.

هوش مصنوعی: تو از روی کینه، چهره‌ام را سیاه کردی و از ریشه‌ام، وجودم را برکندی.

هوش مصنوعی: حالا که این پیام را از من به این شکل آوردی، دیگر نمی‌خواهم پیامش را دریافت کنم، چون نامش را فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر شریط اینگونه شود و شانس به من روی بیاورد، از او می‌خواهم که این اسپندیار را به من بدهد.

هوش مصنوعی: من بال و پر او را مانند پای یک فیل می‌سازم و از کسی که او را پایین می‌آورم، رود نیل به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: تهمتن به او گفت: ای پادشاه بزرگ، مراقب باش و هوشیاری خود را حفظ کن.

هوش مصنوعی: قطعا سیمرغ، که نماد کمال و حقیقت است، در برابر خداوند تنها به عنوان یک بنده شناخته می‌شود و هیچ چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: شخصی با دانش و زیرکی وجود دارد که در هر اقدامی از الهام خداوند بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: خورشید در کوه‌های سبز از گیاهان بسیاری وجود دارد، اما در این جهان، تنها عده‌ای خاص از آن‌ها، حقیقت ارزشمند را می‌دانند.

هوش مصنوعی: مرا به پدر بسپار و او را به علم و دانش خود در آن کوه برسان.

هوش مصنوعی: بسیاری از روزها در آنجا سپری خواهد شد که انسان با اراده و تلاش به یادگیری و در پیش معلم خود توجه کرده است.

هوش مصنوعی: از او علم و دانش به دست آمد و همچنین بهره‌وری انجام شد. به این ترتیب، هم مردم روستا شاد شدند و هم شهرنشینان.

هوش مصنوعی: افرادی که به ذهن و تفکر او مانند یک پرنده نگاه می‌کنند، درباره‌ی پرواز و آزادی افکار او صحبت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که با عقل و خرد همدست و با هوش همسان شود، بسیاری از رازهای پنهان را می‌داند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به توصیف ویژگی‌های آسمان و عناصر آن می‌پردازد. او از ستاره‌ها و سیاراتی چون تیر (مشتری) و کیوان (زحل) و ماه و خورشید صحبت می‌کند و به ارتباط و تأثیر آن‌ها بر زندگی اشاره دارد. به نوعی می‌توان گفت که او از زیبایی‌ها و رازهای آسمان با زبانی شاعرانه سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من از آسمان و دنیا و همچنین از مکان‌های مختلف به وجود آمده‌ام. در واقع، اشاره به تنوع و ترکیب عناصری است که در ساختار وجودی من دخالت داشته‌اند، از جمله عناصر طبیعی و انسانی.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف موانع و چالش‌هایی می‌پردازد که ممکن است در مسیر رسیدن به هدف‌ها و آرزوها وجود داشته باشد. شاعر از تصاویری چون گیسوی پیچیده، طوفان، صاعقه، آبگیر و زمان برای نشان دادن فضایی پر از سختی و آزمون‌های گوناگون استفاده کرده است. به طور کلی، این ابیات نشان‌دهنده تلاش و پشتکار در برابر مشکلات زندگی هستند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در دنیای ما، از جمله‌هایی از مواد و عناصر طبیعی و مفید مانند سنگ‌های قیمتی و گیاهان، چیزهای باارزشی به وجود می‌آید که می‌تواند شبیه به کیمیاگری باشد. به عبارت دیگر، از ترکیب و تداخل این مواد، شیء یا حالتی با ارزش و خاص به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: چنان که ستاره‌ها بر او درود می‌فرستند، سنگی سخت و محکم به او احترام می‌گذارد و به او سلام می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو مانند یک پادشاه هستی که در سرزمینی زندگی می‌کنی که نه پرنده‌ای می‌شناسی و نه انسانی.

هوش مصنوعی: و همچنین اینکه خون یل اسفندیار به خاطر اعمال او جاری شده است، ای پادشاه.

هوش مصنوعی: اندیشه‌های ناپسند و منفی، سبب می‌شود که فرد درک و نگرش خود را نسبت به جهان از دست بدهد و تحت تأثیر نیروهای منفی قرار گیرد.

هوش مصنوعی: اگر تو هم به سمت کارهای بد روی بیاوری، از دین و مسیر درست دور خواهی شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی راهی را که انتخاب کرده دوست داشته باشد، همان چیزی را که دیده و تجربه کرده، در آن راه می‌بیند.

هوش مصنوعی: سوم اینکه گفتی دل کوه قاف را با شمشیر سنگی بشکافم.

هوش مصنوعی: کجایی و در چه حالی؟ چه می‌خواهی و دنبال چه چیزی هستی؟ خودت که هستی، درباره‌ات چه می‌توانی بگویی؟

هوش مصنوعی: به کسی خشم بگیر که از تو بترسد، نه به کسی که تو را به هیچ نمی‌گیرد و نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: در قاف، راهی برای تو وجود ندارد و در آنجا هیچ کس زیر فرمان شاه نیست.

هوش مصنوعی: تو نمی‌توانی در دامان کوه البرز بمانی و از هزاران گروه جدا شوی.

هوش مصنوعی: در دل قاف، اگر به توانایی تو بنگری، چگونه می‌توانی دریای دشت را به دست بیاوری؟

هوش مصنوعی: تو فکر کردی که با این همه ابر و دود نمی‌دانم که شهات و جنگ به چه کسی مربوط است.

هوش مصنوعی: تو مرا ترساندی و او را از خشم خود نترساندی، مگر اینکه به سوی خداوند نگاه کنیم.

هوش مصنوعی: با شمشیر و نیزه من، تخت و تاج نیاکانت به دست من افتاد و بی‌هیچ ترس و باج‌دهی می‌توانم آن را به تو بدهم.

هوش مصنوعی: من آن فردی هستم که در برابر کاووس، پادشاه، هیچگاه از یاد خشم و سرزنش او غافل نشدم و به خاطر آن هیچ حرکتی نکردم.

هوش مصنوعی: همه حرف‌های بی‌معنی را گفتند و پاسخ‌ها را با سخنانی سرد و بی‌روح شنیدند.

هوش مصنوعی: دل من از شدت خشم تو هیچ واکنشی ندارد، مثل این که با سوزن هم نتوان آن را حرکت داد.

هوش مصنوعی: ای پهلوان آگاه باش که کسی که مست و شاداب است، ممکن است تو را زیر پا بگذارد.

هوش مصنوعی: از حالت سرخوشی و بی‌تابی خود پایین بیا و کمی در آغوش آرامش استراحت کن.

هوش مصنوعی: هر سخنی را مانند یک خانه بساز، از همان ابتدا محکم و حساب شده. شاید برخی از سخنان خیلی ضعیف نباشند و نیاز به توجه بیشتری داشته باشند.

هوش مصنوعی: تو از گوهر پاکی و ما نیز همین‌طور، تو فرزند زمین و ما نیز همین‌طور.

هوش مصنوعی: ما نه گروهی از گوسفندانی هستیم که تحت کنترل تو باشیم، نه شکارچیانی که به دام تو بیفتیم.

هوش مصنوعی: خودت هر طور که دوست داری، خون‌مان را بریزی تا نشانی بر در و دیوار خانه‌ات بگذاری.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است که با تیغ خود به من آسیب بزنی، اما من هرگز از عشق تو در دل خود دریغ نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: چون هنوز به یاد کارهای گذشته غمگینم، به خاطر آن ماجراها اشک می‌ریزم و دل‌تنگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای کاش هرگز متولد نمی‌شدم یا در همان لحظه که به دنیا آمدم، شیرم می‌دادید.

هوش مصنوعی: چیستی تو که از دامن مادرت به دنیا آمدی و به کام نهنگ‌ها افتادی؟

هوش مصنوعی: اگر قضا و سرنوشت تو را شکست داده، ای کاش که دست من نیز مانند کمان و تیر از کار نیفتاده باشد.

هوش مصنوعی: من در این زمان نمی‌خواهم دامنم به خون یل اسفندیار آلود شود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه طور سرنوشتم چنین شد که آن کار زشت از دست من بیرون رفت.

هوش مصنوعی: اگر اکنون بدی‌ها را فراموش کنی، کینه‌ای که در دلت است آرام خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر به اصول و دانش احترام بگذاری، از کار و گفتار ناپسند پرهیز کن.

هوش مصنوعی: من کلاه نظامی و پوشش جنگی به تن می‌کنم تا نور تو را در سرزمینم تابان کنم.

هوش مصنوعی: من این دنیا را با نام تو آغاز می‌کنم، تو همچون پیشوایی هستی و من چو شبانی که مراقب گله‌ام.

هوش مصنوعی: زنم از ماه زیباتر است، و من درختت را سرزنده و باطراوت می‌کنم.