هوش مصنوعی: ای خدای دادگر، هرچقدر که غم و اندوه در پس این چهره‌ی تو دیده می‌شود، هرگز شادی در دل ما ظاهر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو مانند یک غنچه، از درد و رنج خود رنج می‌کشی و دل تنگی را احساس می‌کنی، هیچ وقت نمی‌توانی از جمال و زیبایی زندگی لذت ببری و به آرامش برسی.

هوش مصنوعی: دل سوخته‌ات از درد برادرت به قدری عمیق است که در میان چمن، حتی نسیم صبحگاهی نیز نمی‌تواند به تو آرامش بدهد و زخم‌هایت را التیام بخشد.

هوش مصنوعی: شنیدم که صبر و تحمل کم شده و غم و اندوه بیشتر شده است. ای کاش این صبر کمتر نشود و این غم هرگز افزون نگردد.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه نگران نباش، زیرا در این دنیا ناپختگی و بی‌صبری از تو، ای آقای من، هیچ‌گاه مناسب نیست.

هوش مصنوعی: هرگز نباید چهره و دست کسی که صاحب دل است به خاطر غم و افسوس آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: امروز باید به دل خود آنقدر قوت و استحکام ببخشی که هیچ‌کس جز با آهن و فولاد نتواند به آن احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: خوشحالم که پسری داری با زیبایی و ارزشمند، چون چنین پسری را هیچ گاه زمانه به دنیا نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: بپوش یک زره‌ی قوی از صبر و شکیبایی، چرا که هیچ نیرویی نمی‌تواند تو را در برابر مشکلات و چالش‌ها دچار ضعف کند.

هوش مصنوعی: با وجود او و دلایل و وسایل کمک، نباید هرگز برای غم‌های دنیا دل تو پریشان باشد.

هوش مصنوعی: غم و درد را از دل خود دور کن و پاک‌سازی‌اش کن، وگرنه مانند زنگ زدگی که هیچ‌گاه از آینه‌ی دنیا پاک نمی‌شود، غم نیز در دل باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: دیدار با دوستان و رفقا در زمان حال بسیار باارزش و قابل استفاده است، چرا که ممکن است دیگر فرصتی برای ملاقات کسانی که سفر کرده‌اند پیش نیاید.

هوش مصنوعی: من بیش از تو رنج و درد کشیده‌ام و تو می‌دانی که هیچ‌کس نمی‌تواند به زیبایی افسانه‌ها سخن بگوید.

هوش مصنوعی: ما به مانند کاخی از گل هستیم، اما دنیا مانند راهی است که سیل جاری می‌شود. کاخ گل در برابر این سیل هرگز نمی‌تواند دوام بیاورد.

هوش مصنوعی: زمانی که سرنوشت برای یک فرد دانا مسیری را تعیین کند، او دیگر به هیچ جا غیر از درگاه تقدیر نگاه نمی‌کند و به آنچه بر او پیش آمده است، رضایت می‌دهد.

هوش مصنوعی: این متن به این معناست که فردی به دنبال دستیابی به ارزش و گوهر درونی است که فراتر از ظواهر و مسائل دنیوی قرار دارد. او معتقد است که فلسفه‌های معمول به تنهایی نمی‌توانند او را به حقیقت واقعی و درونی‌اش راهنمایی کنند. به عبارتی، برای رسیدن به عمق معنوی و حقیقت، نیاز به فراتر رفتن از تفکرات و باورهای متداول است.