هوش مصنوعی: به خاطر ناامیدی از آینده‌ام، دائماً در این دنیای تیره و تار زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: از صبح تا شب مانند جوانان با دل پر از غم به سر می‌برم و زندگی را به سختی می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: پیکرم فقط استخوانی است که بدون گوشت باقی مانده، مانند شاه بزرگی در بازی شطرنج.

هوش مصنوعی: بدن من مانند زلف‌های زیبای معشوق، پر از نرمی، تاب و انحنا است.

هوش مصنوعی: من با ذهن و قلبی آشفته در این دنیا به تفکر موزون و دلنشین قافیه‌ها مشغولم.

هوش مصنوعی: من از حقیقت دور شدم و تحت تأثیر مواد مخدر و مشروبات الکلی قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: این سخن مثل میوه‌ای خوشمزه است که بعد از تحمل سختی‌ها و زحمت‌ها به دست می‌آید و مردم از آن بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر چنین باشد، پس چرا بنده پس از تحمل رنج‌ها به پاداش و گنج نمی‌رسد؟

هوش مصنوعی: اگر بخت من یاری می‌کرد، اولین نشانه‌های درد و رنج تنم از قولنج بود.