هوش مصنوعی: «بوالعنبس» خطیبی برجسته و معروف بود که در بین مردم و مسلمین رهبری و نفوذ زیادی داشت.

هوش مصنوعی: روزی در مسجد طائف، به درخواست مردم، بر بالای منبر به بررسی و توضیح حکمت پرداخت.

هوش مصنوعی: فکر و اندیشه‌ی خاموش او مانند شتری به خواب رفته است، به‌گونه‌ای که گویی در شکمش دست و پا می‌زند.

هوش مصنوعی: انسان دارای تفکری عمیق و وسیع است که می‌تواند به عمق دریاها برود، اما مانند نهنگ که در دریا سیر می‌کند و ماهی که شنا می‌کند، به فعالیت و حرکت می‌پردازد.

هوش مصنوعی: وقتی که زبان مردم بسته شده باشد، هیچ راهی برای باز کردن آن وجود ندارد، نه با جادو و افسون، و نه با تفکر و خرد.

هوش مصنوعی: بوالعنبس بر روی منبری نشسته است که خشک و بی‌روح است، او که زبانش خاموش است، همانند بت‌هایی در معبد یا گیاهانی در زمین مردم.

هوش مصنوعی: لحظاتی در حالتی غافلگیرکننده در موها و ریش خود دست می‌برد و لحظه‌ای به دیوار و سقف و گلیم نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی صدایش را صاف می‌کند و گاهی سرفه می‌کند، گاهی هم دستش را روی لبه‌ی جبه‌اش می‌کشد و لباسش را مرتب می‌کند.

هوش مصنوعی: مدتی به فکر فرو رفتم و با دوستانم صحبت کردم. دیدم که در آن مکان هم غریبه‌ها و هم آشناها جمع شده بودند.

هوش مصنوعی: برخی مردم در حال مشاهده هستند و عده‌ای دیگر منتظرند تا از عقل و درک خود استفاده کنند؛ گوش‌های آن‌ها به صدا و منطقی که ممکن است اعلام شود، توجه دارد.

هوش مصنوعی: آیا متوجه شدید؟ دوستان، مقصود من از این صحبت‌ها، همه شما گفتید بله، ای عالم و پارسا.

هوش مصنوعی: وقتی که شما از هدف من آگاهید، دیگر نیازی به بیان دانش خود نیست، زیرا این کار تنها اشتباه به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: پس از آنکه از منبر پایین آمد، به میهمانی چند روز به مسجد رفت و دوستان خود را دعوت کرد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که فردی در حال تلاش برای فکر کردن و درک مسائل بوده، اما دچار مشکل شده و گرفتار افکار و احساسات منفی شده است. مانند اینکه کسی در گلی فرو رفته و نمی‌تواند از آن خارج شود، به طوری که حتی با کمک نیز نمی‌تواند برگردد به حالت قبلی.

هوش مصنوعی: در میان شگفتی‌های زندگی، روح را در جستجوی معنا یافتم، در حالی که جسمم تحت فشار اندیشه‌هایم در شرایط سخت و دشواری قرار داشت.

هوش مصنوعی: گفتید می‌دانید؟ هدف من از گفتن این جمله چه بود؟ آن‌ها گفتند: نه، ای کسی که به کارهای خوب می‌پردازی.

هوش مصنوعی: وقتی که شما به نادانی خود اعتراف می‌کنید، صحبت کردن با افرادی که نادان هستند، مانند من، صحیح نیست.

هوش مصنوعی: او دوباره از منبر پایین آمد و به جایی آرام رفت. بعد از یک هفته، دوباره در منبر نشست و از آن مکان آرام فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: او بار دیگر با افکارش پریشان و مضطرب شده، مانند آهو که از خطر می‌گریزد. در این حال، مشغول فکر و اندیشه‌های خود است و به خاطر این نگرانی و افکار ناراحت‌کننده، دچار پریشانی و بی‌قراری شده و خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: برای این که اندیشه‌ام را از مشکلات و تنگناها خارج کنم، باید با تلاش و جدیت، دست به کار شوم و از راه‌های مختلف خود را به جلو برسانم.

هوش مصنوعی: به دوستانش گفت: "ای همراهان من، آیا شما می‌دانید یا نمی‌دانید؟ حالا پاسخ بدهید و من را در جریان قرار دهید."

هوش مصنوعی: گروهی اظهار کردند که پاسخ مثبت است و گروهی دیگر گفتند که پاسخ منفی است. سپس شخصی گفت که اکنون این مسئله به سادگی حل شد، چه خوب است که این ادعا به حقیقت پیوسته است.

هوش مصنوعی: دانشمندان به نادانان می‌گویند که حقایق را به وضوح بیان کنند، اما نادانان از دانشمندان در پنهانی جستجو می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی عالم به نادان می‌رسد، به او می‌گوید: «به من نگاه کن» و وقتی فرد عادی به عارف برخورد می‌کند، از او می‌خواهد: «برای ما چیزی بگو.»

هوش مصنوعی: ما همه در درون خود رازهایی داریم، اما این رازها را با دیگران در میان نمی‌گذاریم. در حالی که در دل گرسنه‌ایم و نیاز به بیان داریم، اما زبان ما خاموش است و از خود سخنی نمی‌گوییم.

هوش مصنوعی: برای درک عمیق‌تر مسئله، باید به نشانه‌ها و نمادها توجه کنیم و از الفاظ صرف نظر کنیم. به تو گفتن اینکه اینجا چه باید کرد، به معنای فهمیدن اشاره دارد.