هوش مصنوعی: ای فرزند ملک، من اشعار را به خاطر رعایت احترام و به خاطر مقام بلند تو بیان کردم.

هوش مصنوعی: تو پایه و اساس منی و تمامی امیدهای من به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: به وضوح می‌گویم که در سرزمین علم و فضیلت، همه ما غلام و بنده‌ایم و تو فرمانروا هستی.

هوش مصنوعی: تو بهترین و بی‌نظیرترین کسی هستی که در این جهان وجود دارد و هیچ کس به پای تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: با اینکه این دیوان شعر به خاطر ما نوشته شده، اما اکنون به خاطر آن در مغازه یک بقال قفل شده است.

هوش مصنوعی: هرگز آنچه با ارزش است را رایگان به کسی نده که لایق آن نیست و ارزشش را درک نمی‌کند.

هوش مصنوعی: خوشبختی و شادی واقعی در داشتن ثروت و دارایی نیست، بلکه در درک و داشتن شخصیت والایی است که به آدمی احساس رضایت و خوشحالی می‌دهد.

هوش مصنوعی: به‌ویژه آن ثروتی که از طریق قمار به دست آمد، در نهایت به پای تو و به دستان کسانی که فال و بخت‌بازی می‌کنند، خُوَند می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو نیز سهم مرا به من ببخشی و همچون سرو در باغ کرامتت، پر و بالم را به من بدهی...

هوش مصنوعی: به من رحم کن و از چیزهایی که تو خود انجام می‌دهی، دامانم را پر نکن، زیرا کیسه نادانان از این موارد خالی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در آن زمان هر دو شناخته خواهیم شد؛ تو به عنوان شخصی فریبنده و من به عنوان کسی که رازها را پیش‌بینی می‌کند.