هوش مصنوعی: آنقدر غرق در عشق و خواسته‌ات شدم که اولین قدم از عمر باارزشم را نادیده گرفتم.

هوش مصنوعی: در جستجوی چهره‌ی تو در جهنم سختی‌ها مانند عابدی گریان هستم که بهشت را که هرگز ندیده دلتنگی می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی تو به قدری دل‌انگیز است که مانند صدای خوش موسیقی در گوش‌ها طنین‌انداز شده و همه جا را پر کرده است. این زیبایی آن‌چنان تاثیرگذار است که باعث شده حتی از آسمان به زمین بیافتد و همه جا را تحت تاثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: امروز می‌خواهم خاک راه تو را با خون چشمانم گل‌زار کنم، زیرا از این گل پاکیزه، عطر و زیبایی وجودم را می‌سازم.

هوش مصنوعی: تا روزی که از خاک بیرون بیایم، امروز با محبت و دوستی زندگی‌ام را شروع کرده‌ام و در این مسیر زیبایی‌ها را کاشته‌ام.

هوش مصنوعی: موهای خیالت را به خواب و خیال بافتم، وای که همین دام که با دست خود درست کرده‌ام، گردن من افتاده است.

هوش مصنوعی: در گوشه کوی تو، ای محبوب دل‌باختگان، من آرامم و دیگر نگران حرم و صومعه نیستم و خود را در عشق تو غرق کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به شدت از عشقش سوخته و درد و رنجی را که تحمل کرده بیان می‌کند. او مانند پروانه‌ای است که به سمت آتش عشق پرواز کرده و می‌سوزد. حتی در شرایط سخت و دشوار، او از کنار آب و در برابر خطرات جان خود نمی‌گذرد و به وفاداری و پیمان خود پایبند می‌ماند.