هوش مصنوعی: دل و احساساتم را از دست داده‌ام و صبرم دیگر کافی نیست. هر کسی که عاشق شده، می‌فهمد که چه مشکلات و چالش‌هایی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره زیبا و درخشان ماه دختران از نوری که مانند خورشید بر چهره‌اش تابیده، می‌درخشد، من گل زیبا و خوشبو را نیز در جنب و جوش او مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای محبوب، چرا و چون‌های من را نادیده بگیر، زیرا دلم دیگر به این پرسش‌ها نمی‌اندیشد و آسوده است.

هوش مصنوعی: هر دردی که غیر از نبود تو به دلم برسد، تمام وجودم را در حال تسلیم و پذیرش می‌بینم.

هوش مصنوعی: تو با من بی‌رحمی می‌کنی و من همیشه خود را موظف می‌دانم که از دستورات تو پیروی کنم.

هوش مصنوعی: صورت تو مانند آینه‌ای است که زیبایی‌های الهی را به نمایش می‌گذارد و در درون من، سینه‌ام حاوی رازهای پروردگار را در می‌یابم.

هوش مصنوعی: زخم تیر تو را بر تن خود مانند مرهم می‌دانم و درد عشق تو را در دل خود، درمان می‌بینم.

هوش مصنوعی: نه می‌توانم با دعا از این دریای سخت رهایی یابم و نه با شنا از این عمق خطرناک نجات پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در دل من آتش عشقی روشن کرده‌ای، و این جای شگفتی است که با وجود آن آتش، بر لبانم تنها طعم آب زندگی را حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: برخی از شعرهایت مرا به وجد آورده و احساس می‌کنم که در درگاه تو مانند دیگر عاشقان با افتخار و مقام بالا قرار دارم.