هوش مصنوعی: ای ایرانیان، ای کسانی که دارای شرافت هستید، چرا چنین بی‌محابا سرزمین ایران را از دست دادید؟

هوش مصنوعی: شما ایران را فراموش کرده‌اید، ای خواستاران وطن! این چه شده که دیگر از آن صحبت‌های زیبا و دلنشین خبری نیست؟

هوش مصنوعی: ما خود متوجه نشدیم که این سر و صدا و قیل و قال از کجا نشأت می‌گیرد و چه معنایی دارد. آن جمع و جلسه‌ای که شلوغی و هیاهو داشت، کجا رفت؟

هوش مصنوعی: خدایا بر آن مردم بی‌لیاقت لعنت که به خاطر منافع شخصی خودشان، کشور را خراب کردند و عمر ملت را به هدر دادند.

هوش مصنوعی: اگرچه از ابتدا معلوم بود که این حیوانات به شکل خاصی هستند، ولی هدفشان تنها تأمین آب و علف بوده است.

هوش مصنوعی: من قبل از وجود شما، وجود نداشتم و شما را مثل مروارید در صدف بر روی دستان خود پرورش داده‌ام.

هوش مصنوعی: در نهایت، حجاب سر من را برداشتند و زنجیرهای پاهایم را به تماشای من آوردند، در حالی که دشمنان صف به صف ایستاده بودند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس را جز شما ناهنجارانی ندیدم که مادر خود را به بهایی ناچیز بفروشند.

هوش مصنوعی: شرم بر شما باد که من به خاطر نداشتن هیچ نشانه‌ای از شجاعت و دلیری در وجود جنگجویان پیشین، در حقیقت شرمنده‌ام.

هوش مصنوعی: این عجیب‌تر است که وقتی زمان مناسب برای طلب حق و جزای خود فرا می‌رسد، خود را بی‌طرف و بدون خواسته معرفی می‌کنید.

هوش مصنوعی: شما باید از جوانان پرشور و سرزنده عبرت بگیرید که چگونه برای حفظ مادر خود، از جان و دل مایه گذاشتند.

هوش مصنوعی: آیا داستان فرعون و موسی را نشنیده‌اید؟ زمانی که خداوند به موسی فرمان داد که به نزد فرعون برود و به او بگوید که نترسد.