هوش مصنوعی: ای ترک زیبا و سخن‌سنج، که از خوبیت دلم شاد و خرم است.

هوش مصنوعی: به من می‌نوشان که بادی خوش بر جانم بیفشاند، در حالی که تو با دست خود بر نرگس تر نوازش می‌کنی و آهنگ بهاری را به من هدیه می‌دهی.

هوش مصنوعی: تا صبح به بوسه‌های شب می‌پردازم و از صبح تا شب در حال نوشیدن شراب هستم.

هوش مصنوعی: قبل از آمدن بهار، گروهی از شادی به راه افتادند، مانند اینکه جشن بزرگ کیان (پادشاهان) زودتر از جشن پیش‌داد (جشنی دیگر) برگزار شده است.

هوش مصنوعی: در بالای خواجه، لباس بسیار کوتاه و تنگی یافت شد که نمی‌تواند به آسمان بلند برود و آزاد باشد.

هوش مصنوعی: زیرا از کالسکه‌ی شاهانه، لباس ارزشمندی به آقا و بزرگوار تقدیم شد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ویژگی‌های برجسته یک فرد می‌پردازد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که آن شخص به لحاظ هوش و دانش، فرهنگی عمیق دارد و از نظر شخصیت، مانند ابر می‌تواند دیگران را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین، او با انصاف و شرافت خود، به نوعی ابهت و اعتبار دست یافته است که به عنوان منبع الهام برای دیگران شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: با قلمی گران‌قدر نامه‌ای نوشت که در آن بر بلندی‌های آسمان، از تو یاد نکرده است.

هوش مصنوعی: این پیراهن را به تن کن و دوباره جوانی را از سر بگیر. این لباس زیبا را بپوش که یاد خوب و خوشی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: تو نماد خدایان در روزگاران گذشته‌ای و تو همان کسی هستی که در کارهای جهان حکمت و دانایی را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: در هنر تو برتری بیشتری نسبت به صد بزرگمهر داری، مانند برتری شهریار بر صد فرزند قباد.

هوش مصنوعی: هر کجا که بروی و در آن مکان توقف کنی، عقل و دانش نیز در آنجا حضور خواهند داشت. و هر زمانی که بایستی، در آنجا فضیلت و مهارت نیز در کنار تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: دل‌های خسته را به لطف و محبت‌ات تازه کردی و درهایی که بسته بودند را با توانایی و دقت خود باز کردی.

هوش مصنوعی: تو با صداقت و پاکی به دنیا آمده‌ای و این ویژگی‌ها در وجود تو به حدی است که گویا زمین از صداقت و پاکی‌ات سرشته شده است.

هوش مصنوعی: مردم فکر می‌کنند که تو یک فرشته‌ای، چون جز یک فرشته، هیچ کس نمی‌تواند این‌گونه باشد.

هوش مصنوعی: سخنان حکیمان مانند جواهر است و گفتار مردم سراسر دنیا بی‌ارزش و بی‌خود مانند باد می‌باشد.

هوش مصنوعی: از نامهٔ تو جادو و سحر پدیدار می‌شود، همچون صبحی که چهرهٔ کودک زاده را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: بغداد از تبریز دور است، اما درخشش و زیبایی تو باعث شده است که تبریز نسبت به بغدادی که دور است، دلپذیرتر و جذاب‌تر به نظر برسد.

هوش مصنوعی: تو به آرامش می‌رسی و از تابش آفتاب قوت می‌گیری، و در برابر طوفان، استقامت و حرکت داری.

هوش مصنوعی: این شعر را به گونه‌ای سروده‌ام که به زبان فارسی خاص و منحصر به فردی باشد و در آن هیچ نشانه‌ای از زبان‌های عربی یا ترکی نیست.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر تلاش شاعر برای نام‌گذاری اثرش به نام کسی خاص است. او می‌گوید که این اثر را به خاطر تو خلق کرده و از این طریق می‌خواهد احساساتش را نسبت به او ابراز کند. شاعر همچنین آرزو دارد که کارش به اندازه‌ای بلند و مهم باشد که توجه آسمان را نیز جلب کند. به نوعی، این واژه‌ها نشان‌دهنده احترام و ارادت شاعر به فرد مورد نظر هستند و نشان می‌دهند که اثرش به خاطر او ارزشمند است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند مانند من شعر بگوید، زیرا کسی که با پیامبر بزرگ شده، نتوانسته‌ام به او مانندش نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که قلم من بر روی کاغذ حرکت می‌کند، مانند ابریشمی لطیف، نغمه‌ای از چنگی زیبا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در سراسر دنیا، داستان‌هایی وجود دارد که مانند داستان‌های شهرزاد در هزار و یک شب جذاب و شگفت‌انگیز هستند.

هوش مصنوعی: دست تو همچون دست قدرتمند سیستان است و در هنر و زیبایی، از سخنان سندباد هم جذاب‌تر و دلنشین‌تر است.

هوش مصنوعی: خدای تو را بر تخت مقدس برپا می‌دارد و آسمان تو را با نعمت‌های گرانبها احاطه می‌کند.

هوش مصنوعی: سالار کامیابی، روشنایی دل را از چهرهٔ فرخنده‌اش بر دلت می‌تاباند و خوشحالی را به تو هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: خورشید تابان به روشنایی خود کوی خاک را روشن می‌کند تا گرد و غبار آنجا همواره در گردش باشد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر زیبایی چهره‌ات همیشه روشن باشد، اما جهان هرگز از تو و اسمت خالی نگردد.

هوش مصنوعی: در درگاه شاه مانند ماه در آسمان بروز می‌کنی، با شکوه فریدون و با عظمت کیقباد.

هوش مصنوعی: خداوند به تو بخت، بزرگی، شرافت و هوش عطا کرده است و هیچ‌کس نمی‌تواند آنچه را که خداوند به تو داده است از تو بگیرد.