هوش مصنوعی: آیا من در زمره‌ی افرادی قرار دارم که بر چشمان سبز و خنکای آبی دل‌نشین افتخار می‌کنند؟

هوش مصنوعی: تو با انگشتان خود بر روی قلم‌ها بازی می‌کنی، همان‌گونه که باران بر روی گل‌برگ‌ها می‌رقصد.

هوش مصنوعی: آرزو میکنم روزهایی که در سرزمین شما گذشت، دوباره بر ما برگردند و خوشا به حال کسی که در مقام نزدیکی به شما نجات یابد.

هوش مصنوعی: سلام بر آنهایی که در حضور تو، ای جایگاه عالی، در مکانی وسیع ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: من روزگاری را در نظر دارم که با تیرهای بلندی به سمت صخره‌های سخت نشانه‌گیری کردم و به هدف زدم.

هوش مصنوعی: چشمان تو به شدت بر قلبم ضربه زده‌اند و من را با شدت عواطف عاشقانه‌ام به زانو درآورده‌اند، همچنان‌که عاشقانی دیگر زیر تیغهٔ مژگان به سختی آسیب می‌بینند.

هوش مصنوعی: سرنوشت و تقدیر مرا به دام انداخت و درون من را پر از اضطراب و نگرانی کرد، به طوری که این احساسات در قلب و در کناری از وجودم در حال تلاطم هستند.

هوش مصنوعی: شب‌ها با سختی‌ها و دشواری‌ها بر من گذشت و روزها مرا در بزرگ‌ترین مسائل و چالش‌ها گرفتار کردند.

هوش مصنوعی: در زندگی، هیچ چیز به اندازه جدایی و فراق، دردناک و هولناک نیست، حتی اگر گناهی در میان نباشد.

هوش مصنوعی: من جز جدایی شما، هیچ بلایی را تحمل نمی‌کنم و مرگ نیز چیزی بیشتر از این حادثه سخت نیست.

هوش مصنوعی: هرگاه چهره‌ات از نظرم پنهان شود، همیشه چشمانم به خاطر تو اشک می‌ریزد، مثل بارانی که ناگهان می‌بارد.

هوش مصنوعی: اگر ابو جعفر سخنان مرا تصدیق نمی‌کنی، باید بدانی که معنی واقعی قلب، انسان را به سمت دل هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: در هر مشکل و بیماری که وجود دارد، به خداوند بزرگ توکل کرده‌ام و او برای من کافی است.