ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۹۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دور از تو فضای دهر بر من تنگست</p></div>
<div class="m2"><p>دارم دلکی که زیر صد من سنگست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عمریست که مدتش زمان را عارست</p></div>
<div class="m2"><p>جانی‌ست که بردنش اجل را ننگست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 80

رباعی شمارهٔ ۹۹

دور از تو فضای دهر بر من تنگست
دارم دلکی که زیر صد من سنگست
عمریست که مدتش زمان را عارست
جانی ست که بردنش اجل را ننگست

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس تنهایی و فشاری است که انسان در غیاب کسی که دوست دارد، تجربه می‌کند. شاعر از سنگینی دلش سخن می‌گوید و این که زمان برایش پر از درد و رنج شده است. او به این نکته اشاره دارد که مرگ و از دست دادن زندگی، برای داشتن این دل شکسته، ننگی ندارد.

رباعی شمارهٔ ۹۷

رباعی شمارهٔ ۹۸

هوش مصنوعی: دور از تو، زندگی بر من تنگ و سخت شده است و من دلی دارم که مانند سنگی سنگین، بر روی سینه‌ام فشار می‌آورد.

دور از تو فضای دهر بر من تنگست

دارم دلکی که زیر صد من سنگست

هوش مصنوعی: مدت طولانی‌ست که زمان به مدت عمر من بی‌اعتناست و جان من که باید برود، برای مرگ ننگین است.

عمریست که مدتش زمان را عارست

جانی‌ست که بردنش اجل را ننگست

رباعی شمارهٔ ۹۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده