ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۸۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنی تو که حالِ دلِ نالان دانی</p></div>
<div class="m2"><p>احوالِ دلِ شکسته‌بالان دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر خوانمت از سینهٔ سوزان شنوی</p></div>
<div class="m2"><p>ور دم نزنم زبانِ لالان دانی</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 164

رباعی شمارهٔ ۶۸۷

آنی تو که حال دل نالان دانی
احوال دل شکسته بالان دانی
گر خوانمت از سینه سوزان شنوی
ور دم نزنم زبان لالان دانی

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به احساسات عمیق و دردناک خود اشاره می‌کند. او از آنی می‌خواهد که حال دل نالان و شکسته‌اش را درک کند. شاعر می‌گوید اگر او صدایش بزند، آن را می‌شنود و اگر هم سکوت کند، او می‌داند که در درون او چه می‌گذرد. در واقع، این اشعار بیانگر عمق احساسات و ارتباط انسانی است.

رباعی شمارهٔ ۶۸۵

رباعی شمارهٔ ۶۸۶

هوش مصنوعی: اگر تو حال دلِ کسی را که غمگین و نالان است می‌دانی، پس حتماً حال دلِ کسانی را که بال و پر شکسته دارند نیز می‌شناسی.

آنی تو که حالِ دلِ نالان دانی

احوالِ دلِ شکسته‌بالان دانی

هوش مصنوعی: اگر از دل آتشین خود برایت صحبت کنم، می‌شنوی، و اگر یک کلمه هم نگویم، تو می‌دانی که چقدر درونم احساس درد و سکوت وجود دارد.

گر خوانمت از سینهٔ سوزان شنوی

ور دم نزنم زبانِ لالان دانی

رباعی شمارهٔ ۶۸۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها