ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۸۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آن‌که دوایِ دردمندان دانی</p></div>
<div class="m2"><p>رازِ دلِ زارِ مستمندان دانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حالِ دلِ خویش را چه گویم با تو؟</p></div>
<div class="m2"><p>ناگفته، تو، خود، هزار چندان دانی</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 164

رباعی شمارهٔ ۶۸۶

ای آن که دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
حال دل خویش را چه گویم با تو
ناگفته تو خود هزار چندان دانی

هوش مصنوعی: این بیت به یک شخص خاص اشاره دارد که توانایی درک درد و رنج دیگران را دارد. شاعر احساسات و وضعیت روحی خود را به او می‌گوید و تأکید می‌کند که او نیازی به توضیح ندارد، زیرا آن شخص به خوبی از حال دل او آگاه است.

رباعی شمارهٔ ۶۸۴

رباعی شمارهٔ ۶۸۵

هوش مصنوعی: ای آنکه درمان دردهای بی‌زاران را می‌دانی و از اسرار دل های غمگین آگاه هستی.

ای آن‌که دوایِ دردمندان دانی

رازِ دلِ زارِ مستمندان دانی

هوش مصنوعی: حالم را چگونه با تو در میان بگذارم، در حالی که تو خود از هزاران حس و احساس من آگاه‌تری.

حالِ دلِ خویش را چه گویم با تو؟

ناگفته، تو، خود، هزار چندان دانی

رباعی شمارهٔ ۶۸۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها