ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۸۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر طاعت خود نقش کنم بر نانی</p></div>
<div class="m2"><p>وآن نان بنهم پیش سگی بر خوانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وآن سگ سالی گرسنه در زندانی</p></div>
<div class="m2"><p>از ننگ بر آن نان ننهد دندانی</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 163

رباعی شمارهٔ ۶۸۳

گر طاعت خود نقش کنم بر نانی
وآن نان بنهم پیش سگی بر خوانی
وآن سگ سالی گرسنه در زندانی
از ننگ بر آن نان ننهد دندانی

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساس خجالت و ننگی است که فرد از اطاعت خود احساس می‌کند. شاعر می‌گوید اگر از روی طاعت خود نانی را بر زمین بگذارم و آن را در مقابل سگی بگذارم، این سگ که یک سال در زندان گرسنگی کشیده، حتی به آن نان هم متوجه نمی‌شود. این ابیات به نوعی نشان‌دهنده بی‌ارزشی و تحقیر نان در برابر ننگ اطاعت است.

رباعی شمارهٔ ۶۸۱

رباعی شمارهٔ ۶۸۲

هوش مصنوعی: اگر من عبادت و اطاعت خود را بر نان چاپ کنم و آن نان را در برابر سگی بر سفره بگذارم،

گر طاعت خود نقش کنم بر نانی

وآن نان بنهم پیش سگی بر خوانی

هوش مصنوعی: آن سگ سال‌ها در گرسنگی به سر می‌برد و هیچگاه در آن زندان، بر نانی که در دست داشت، دندان نمی‌گذارد.

وآن سگ سالی گرسنه در زندانی

از ننگ بر آن نان ننهد دندانی

رباعی شمارهٔ ۶۸۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها