ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای از تو به باغ، هر گُلی را رنگی</p></div>
<div class="m2"><p>هر مرغی را ز شوقِ تو، آهنگی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با کوه ز اندوهِ تو رمزی گفتم</p></div>
<div class="m2"><p>برخاست صدایِ ناله از هر سنگی</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 162

فانوس خیال » تصویر 6782 - ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۷۲

رباعی شمارهٔ ۶۷۳

ای از تو به باغ هر گلی را رنگی
هر مرغی را ز شوق تو آهنگی
با کوه ز اندوه تو رمزی گفتم
برخاست صدای ناله از هر سنگی

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و طراوت نیروی عشق اشاره می‌کند. هر گل در باغ رنگی دارد و هر پرنده‌ای به خاطر شوق تو آواز می‌خواند. همچنین، شاعر از اندوهی که در کوه‌ها وجود دارد سخن می‌گوید و ناله‌ای را که از دل سنگ‌ها بر می‌آید، به عشق و فراق تو نسبت می‌دهد. در واقع، عشق و غم در طبیعت به وضوح دیده می‌شود.

رباعی شمارهٔ ۶۷۱

رباعی شمارهٔ ۶۷۲

هوش مصنوعی: تو همچون گلی در باغ هستی که هر رنگی دارد و مانند پرنده‌ای که از شوق تو آهنگی می‌خواند.

ای از تو به باغ، هر گُلی را رنگی

هر مرغی را ز شوقِ تو، آهنگی

هوش مصنوعی: من با کوه اندوه تو، رازی را در میان گذاشتم، و از هر سنگی صدای ناله‌ای به گوش رسید.

با کوه ز اندوهِ تو رمزی گفتم

برخاست صدایِ ناله از هر سنگی

رباعی شمارهٔ ۶۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها