ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آن‌که به کُنْه‌ات نرسد اِدراکی</p></div>
<div class="m2"><p>کَونین به پیشِ کَرَمَت، خاشاکی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از رویِ کَرَم اگر ببخشی همه را</p></div>
<div class="m2"><p>بخشیده شود پیشِ تو، مشت خاکی</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 161

رباعی شمارهٔ ۶۷۲

ای آن که به کنه ات نرسد ادراکی
کونین به پیش کرمت خاشاکی
از روی کرم اگر ببخشی همه را
بخشیده شود پیش تو مشت خاکی

هوش مصنوعی: این بیت نشان می‌دهد که اگر کسی نتواند به عمق و حقیقت وجود الهی پی‌ببرد، در برابر بزرگی او همچون خاشاکی بی‌ارزش است. همچنین بیان می‌کند که اگر خداوند از روی کرمش به همه ببخشد، حتی افرادی که در برابر او هیچ و پوچ به حساب می‌آیند، نزد او نیز قابل بخشش خواهند بود.

رباعی شمارهٔ ۶۷۰

رباعی شمارهٔ ۶۷۱

هوش مصنوعی: ای کسی که به عمق وجودت هیچ درکی نمی‌تواند برسد، در برابر بزرگی و کرامت تو، این دو جهان مانند خاکستر بی‌اهمیت هستند.

ای آن‌که به کُنْه‌ات نرسد اِدراکی

کَونین به پیشِ کَرَمَت، خاشاکی

هوش مصنوعی: اگر با kindness و بخشش به همه نگاه کنی، در نظر تو فقط یک مشت خاک باقی می‌ماند.

از رویِ کَرَم اگر ببخشی همه را

بخشیده شود پیشِ تو، مشت خاکی

رباعی شمارهٔ ۶۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها