ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل، ز شرابِ جهل مستی تا کِی؟</p></div>
<div class="m2"><p>و ای نیست‌شونده، لافِ هستی تا کِی؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر غرقهٔ بَحْرِ غِفْلَت و آز نِه‌ای</p></div>
<div class="m2"><p>تَردامنی و هواپرستی تا کِی؟</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 161

رباعی شمارهٔ ۶۷۱

ای دل ز شراب جهل مستی تا کی
و ای نیست شونده لاف هستی تا کی
گر غرقه بحر غفلت و آز نه ای
تردامنی و هواپرستی تا کی

هوش مصنوعی: این ابیات شاعر به هشدار انسان درباره نادانی و غفلت اشاره دارد. او از دل می‌خواهد که از مستی ناشی از جهل بیدار شود و به واقعیت‌های وجودی آگاه گردد. شاعر به انتقاد از دلبستگی‌ها و هواپرستی می‌پردازد و می‌پرسد که تا کی باید در این حالت غفلت باقی بمانیم. در واقع، او به جستجوی حقیقت و آگاهی دعوت می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۶۶۹

رباعی شمارهٔ ۶۷۰

هوش مصنوعی: ای دل، تا کی مستی ناشی از نادانی را تحمل می‌کنی؟ اویی که وجود ندارد، تا کی دربارهٔ بودن خود گمان می‌کنی و خود را بزرگ جلوه می‌کنی؟

ای دل، ز شرابِ جهل مستی تا کِی؟

و ای نیست‌شونده، لافِ هستی تا کِی؟

هوش مصنوعی: اگر در دریای غفلت و آز و طمع غرق نشده‌ای، دیگر چرا باید دامن‌گیر آرزوها و خواسته‌های بی‌پایه شوی؟ تا چه زمانی می‌خواهی در این ناپایداری باقی بمانی؟

گر غرقهٔ بَحْرِ غِفْلَت و آز نِه‌ای

تَردامنی و هواپرستی تا کِی؟

رباعی شمارهٔ ۶۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها