ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۶۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بُگْشود نگارِ من، نِقاب از طَرَفی</p></div>
<div class="m2"><p>برداشت سفیده‌دَم، حِجاب از طَرَفی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر نیست قیامت ز چه رو گشت پدید؟</p></div>
<div class="m2"><p>ماه از طَرَفی و آفتاب از طَرَفی</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 161

رباعی شمارهٔ ۶۶۹

بگشود نگار من نقاب از طرفی
برداشت سفیده دم حجاب از طرفی
گر نیست قیامت ز چه رو گشت پدید
ماه از طرفی و آفتاب از طرفی

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شگفتی‌های عشق اشاره دارد. شاعر از معشوق خود که همچون ماه و آفتاب درخشان است، سخن می‌گوید. به عنوان مثال، وقتی معشوق نقاب از چهره برمی‌دارد و حجاب را برمی‌دارد، زیبایی‌اش نمایان می‌شود و این مسئله به این معناست که دنیای او، بدون معشوق، جذابیتی ندارد. لذا او به قیامت و رویدادهای بزرگ اشاره می‌کند که با ظهور معشوق، نمایان می‌شود و تأکید بر تأثیر عمیق عشق دارد.

رباعی شمارهٔ ۶۶۷

رباعی شمارهٔ ۶۶۸

هوش مصنوعی: عزیز من چهره‌اش را نمایان کرد و از یک طرف نقاب را برداشت، و از طرف دیگر نیز حجاب سپیدش را کنار زد.

بُگْشود نگارِ من، نِقاب از طَرَفی

برداشت سفیده‌دَم، حِجاب از طَرَفی

هوش مصنوعی: اگر روز قیامت وجود ندارد، پس چرا ماه از یک سو و آفتاب از سوی دیگر نمایان شدند؟

گر نیست قیامت ز چه رو گشت پدید؟

ماه از طَرَفی و آفتاب از طَرَفی

رباعی شمارهٔ ۶۶۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده