ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۷۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای گشته جهان تشنه پر آب از تو</p></div>
<div class="m2"><p>ای رنگ گل و لالهٔ خوش‌ آب از تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>محتاج به کیمیای اکسیر توایم</p></div>
<div class="m2"><p>بیش از همه عقل گشته سیراب از تو</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 147

رباعی شمارهٔ ۵۷۴

ای گشته جهان تشنه پر آب از تو
ای رنگ گل و لاله خوش  آب از تو
محتاج به کیمیای اکسیر توایم
بیش از همه عقل گشته سیراب از تو

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر عشق و نیاز به زیبایی و معانی عمیق است. شاعر به وجودی اشاره می‌کند که جهان به محبت و زیبایی‌های او تشنه است و عقل و آگاهی انسان‌ها از وجود او سیراب می‌شود. در اینجا، زیبایی و کیمیای وجودی او به عنوان نیازی اساسی برای زندگی و رشد روحی انسان‌ها مطرح شده است.

رباعی شمارهٔ ۵۷۲

رباعی شمارهٔ ۵۷۳

هوش مصنوعی: ای جهان که به خاطر تو پر از آب و سرسبزی شده، تویی که زیبایی‌هایی چون گل و لاله را خلق کرده‌ای.

ای گشته جهان تشنه پر آب از تو

ای رنگ گل و لالهٔ خوش‌ آب از تو

هوش مصنوعی: من بیشتر از هر چیز دیگری به مِی و جادوگری تو نیاز دارم، زیرا عقل من از وجود تو سیراب شده است.

محتاج به کیمیای اکسیر توایم

بیش از همه عقل گشته سیراب از تو

رباعی شمارهٔ ۵۷۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها