ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جان و دل من فدای خاک در تو</p></div>
<div class="m2"><p>گر فرمایی به دیده آیم بر تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وصلت گوید که تو نداری سرِ ما</p></div>
<div class="m2"><p>بی سر بادا هر که ندارد سر تو</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 147

رباعی شمارهٔ ۵۷۳

جان و دل من فدای خاک در تو
گر فرمایی به دیده آیم بر تو
وصلت گوید که تو نداری سر ما
بی سر بادا هر که ندارد سر تو

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از عشق و وفاداری خود نسبت به محبوب سخن می‌گوید. او دوست دارد که جان و دلش را فدای خاک محبوب کند و آمادگی خود را برای دیدن او ابراز می‌کند. همچنین اشاره می‌کند که وصال محبوب به او می‌گوید که بی‌سر و بی‌هویت است، و کسی که سر و جانش را به محبوب ندهد، زندگی‌اش بی‌معنا خواهد بود.

رباعی شمارهٔ ۵۷۱

رباعی شمارهٔ ۵۷۲

هوش مصنوعی: زندگی و دل من فدای خاک تو خواهد شد، اگر بخواهی با چشمانم به تو نگاه کنم.

جان و دل من فدای خاک در تو

گر فرمایی به دیده آیم بر تو

هوش مصنوعی: وصلت می‌گوید که بدون تو هیچ چیز نمی‌ارزد. هر کسی که بی‌تو باشد، نمی‌تواند سرش را بالا ببرد.

وصلت گوید که تو نداری سرِ ما

بی سر بادا هر که ندارد سر تو

رباعی شمارهٔ ۵۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها