ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دورم اگر از سعادت خدمت تو</p></div>
<div class="m2"><p>پیوسته دلست آینهٔ طلعت تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از گرمی آفتاب هجرم چه غمست</p></div>
<div class="m2"><p>دارم چو پناه سایهٔ دولت تو</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 147

رباعی شمارهٔ ۵۷۱

دورم اگر از سعادت خدمت تو
پیوسته دلست آینه طلعت تو
از گرمی آفتاب هجرم چه غمست
دارم چو پناه سایه دولت تو

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به احساس دوری از محبوبش اشاره می‌کند. او حتی در دوری از سعادت خدمت به محبوب، دلش همچنان به یاد زیبایی و وجه اوست. او از غم دوری از محبوب بی‌خبر است، زیرا سایه حمایت و بزرگی او را دارد. در واقع، عشق و محبتش به محبوبش به او آرامش می‌دهد و از غم دوری می‌کاهد.

رباعی شمارهٔ ۵۶۹

رباعی شمارهٔ ۵۷۰

هوش مصنوعی: اگرچه من از خوشبختی و سعادت دور هستم، اما همیشه دلم برای زیبایی و روی تو تنگ است.

دورم اگر از سعادت خدمت تو

پیوسته دلست آینهٔ طلعت تو

هوش مصنوعی: از این که در آغوش خورشید جدایی هستم، نگران نیستم، چون سایه‌ی محبت تو برایم پناهگاهی است.

از گرمی آفتاب هجرم چه غمست

دارم چو پناه سایهٔ دولت تو

رباعی شمارهٔ ۵۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها