ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>فریاد ز دست فلک آینه گون</p></div>
<div class="m2"><p>کز جور و جفای او جگر دارم خون</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روزی به هزار غم به شب می‌آرم</p></div>
<div class="m2"><p>تا خود فلک از پرده‌چه آرد بیرون</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 145

رباعی شمارهٔ ۵۶۲

فریاد ز دست فلک آینه گون
کز جور و جفای او جگر دارم خون
روزی به هزار غم به شب می آرم
تا خود فلک از پرده چه آرد بیرون

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از مشکلات و سختی‌هایی که زندگی به او تحمیل کرده، شکایت می‌کند و می‌گوید که به خاطر ظلم و بی‌عدالتی‌های روزگار، دلش پر از غم و درد است. او روزها را با هزار غم می‌گذراند و در انتظار است که روزی حقیقت این مشکلات برای همگان روشن شود.

رباعی شمارهٔ ۵۶۰

رباعی شمارهٔ ۵۶۱

هوش مصنوعی: از ظلم و بی‌عدالتی دنیا به شدت ناامیدم و از شدت درد و رنجی که از آن می‌برم به حالتی سخت و آزاردهنده افتاده‌ام.

فریاد ز دست فلک آینه گون

کز جور و جفای او جگر دارم خون

هوش مصنوعی: هر شب با هزاران درد و غم مواجه می‌شوم تا اینکه سرانجام آسمان نیز پرده‌ها را کنار بزند و حقیقت را نشان دهد.

روزی به هزار غم به شب می‌آرم

تا خود فلک از پرده‌چه آرد بیرون

رباعی شمارهٔ ۵۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها