ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای شمع چو ابر گریه و زاری کن</p></div>
<div class="m2"><p>وی آه جگر سوز سپه‌داری کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون بهرهٔ وصل او نداری ای دل</p></div>
<div class="m2"><p>دندان به جگر نه و جگر خواری کن</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 143

رباعی شمارهٔ ۵۴۳

ای شمع چو ابر گریه و زاری کن
وی آه جگر سوز سپه داری کن
چون بهره وصل او نداری ای دل
دندان به جگر نه و جگر خواری کن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شمع و دل اشاره می‌کند و از آن‌ها می‌خواهد که به خاطر دوری از معشوق، گریه و زاری کنند. او می‌گوید چون به وصال محبوب نمی‌رسند، باید دندان بر جگر بگذارند و از دل‌خوری و درد رنج ببرند. این بیان، حس غم و اندوه ناشی از فراق را به تصویر می‌کشد.

رباعی شمارهٔ ۵۴۱

رباعی شمارهٔ ۵۴۲

هوش مصنوعی: ای شمع، مانند ابرها اشک بریز و زاری کن، و ای آه، همچون سپه‌دار دل‌سوزی کن.

ای شمع چو ابر گریه و زاری کن

وی آه جگر سوز سپه‌داری کن

هوش مصنوعی: وقتی که نمی‌توانی به وصل محبوبت دست پیدا کنی، ای دل، صبر کن و درد و رنج را تحمل کن.

چون بهرهٔ وصل او نداری ای دل

دندان به جگر نه و جگر خواری کن

رباعی شمارهٔ ۵۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها