ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سودت نکند به خانه دَرْبِنشستن</p></div>
<div class="m2"><p>دامَنْت به دامنم بباید بستن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کان روز که دست ما به دامان تو است</p></div>
<div class="m2"><p>ما را نتوان ز دامنت بگسستن</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 140

رباعی شمارهٔ ۵۲۶

سودت نکند به خانه دربنشستن
دامنت به دامنم بباید بستن
کان روز که دست ما به دامان تو است
ما را نتوان ز دامنت بگسستن

هوش مصنوعی: این متن به موضوع دل‌بستگی و وابستگی عاطفی اشاره دارد. شاعر به عشق و نازک‌دلی می‌پردازد و می‌گوید که نشستن در خانه و دوری از معشوق برایش دشوار است. او احساس می‌کند که روزی که بتوانند به هم برسند، دیگر هیچ‌گاه نمی‌تواند از محبت و دامان معشوق خود جدا شود.

رباعی شمارهٔ ۵۲۴

رباعی شمارهٔ ۵۲۵

هوش مصنوعی: اگر به خانه دیگران نشینی، سودی نخواهی برد و باید دامن خود را به دامن من ببندی.

سودت نکند به خانه دَرْبِنشستن

دامَنْت به دامنم بباید بستن

هوش مصنوعی: روزی بود که ما به دامن تو پناه برده بودیم و از تو جدا شدیم نمی‌توانیم.

کان روز که دست ما به دامان تو است

ما را نتوان ز دامنت بگسستن

رباعی شمارهٔ ۵۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها