ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۹۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>افتاده منم به گوشهٔ بیتِ حَزَن</p></div>
<div class="m2"><p>غمهای جهان مونس غمخانهٔ من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یا رب تو به فضل خویش دندانم را</p></div>
<div class="m2"><p>بخشای به روح حضرت ویس قَرَن</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 136

رباعی شمارهٔ ۴۹۸

افتاده منم به گوشه بیت حزن
غمهای جهان مونس غمخانه من
یا رب تو به فضل خویش دندانم را
بخشای به روح حضرت ویس قرن

هوش مصنوعی: شاعر در اینجا به احساس تنهایی و غم خود اشاره می‌کند و از خداوند می‌خواهد که با لطفش به او آرامش و تسکین دهد. او همچنین به روح حضرت ویس قرن ارادت دارد و از او می‌خواهد که دندان‌هایش را ببخشاید. به طور کلی، این اشعار نشان‌دهنده عمق غم و نیاز به یاری الهی است.

رباعی شمارهٔ ۴۹۶

رباعی شمارهٔ ۴۹۷

هوش مصنوعی: من در گوشه‌ای از دل، در حالتی غمگین نشسته‌ام و غم‌های دنیا برایم همدم شده‌اند.

افتاده منم به گوشهٔ بیتِ حَزَن

غمهای جهان مونس غمخانهٔ من

هوش مصنوعی: ای پروردگار، به مهربانی‌ات دندان‌های مرا ببخش و به روح حضرت ویس قرن هدیه کن.

یا رب تو به فضل خویش دندانم را

بخشای به روح حضرت ویس قَرَن

رباعی شمارهٔ ۴۹۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها