ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۹۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما قبلهٔ طاعت آن دو رو می‌دانیم</p></div>
<div class="m2"><p>ایمان سر زلف مشکبو می‌دانیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با این همه دلدار به ما نیکو نیست</p></div>
<div class="m2"><p>ما طالع خویش را نکو می‌دانیم</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 136

رباعی شمارهٔ ۴۹۶

ما قبله طاعت آن دو رو می دانیم
ایمان سر زلف مشکبو می دانیم
با این همه دلدار به ما نیکو نیست
ما طالع خویش را نکو می دانیم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دو معبود اشاره دارد و بیان می‌کند که ما این معبودان را راهنمای خود می‌دانیم. او همچنین به iman و زیبایی معشوق اشاره می‌کند و علی‌رغم تمام محبت‌ها، به این نتیجه می‌رسد که دلدار برای ما نیکو نیست و سرنوشت خود را بهتر از آنچه هست می‌داند.

رباعی شمارهٔ ۴۹۴

رباعی شمارهٔ ۴۹۵

هوش مصنوعی: ما در عبادت و اطاعت، به آن دو روی زیبا توجه داریم و ایمانمان را به زیبایی و خوش‌بوئیِ زلف‌های آن‌ها نسبت می‌دهیم.

ما قبلهٔ طاعت آن دو رو می‌دانیم

ایمان سر زلف مشکبو می‌دانیم

هوش مصنوعی: با وجود اینکه محبوب ما به ما به خوبی رفتار نمی‌کند، اما ما سرنوشت خود را خوب می‌دانیم و به آن اطمینان داریم.

با این همه دلدار به ما نیکو نیست

ما طالع خویش را نکو می‌دانیم

رباعی شمارهٔ ۴۹۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها