ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می‌رفتم و خونِ دل به راهم می‌ریخت</p></div>
<div class="m2"><p>دوزخ دوزخ شرر ز آهم می‌ریخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می‌آمدم از شوقِ تو بر گلشنِ کون</p></div>
<div class="m2"><p>دامن دامن گل از گناهم می‌ریخت</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 72

فانوس خیال » تصویر 6724 - ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۵

رباعی شمارهٔ ۴۶

می رفتم و خون دل به راهم می ریخت
دوزخ دوزخ شرر ز آهم می ریخت
می آمدم از شوق تو بر گلشن کون
دامن دامن گل از گناهم می ریخت

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از درد و رنج خود سخن می‌گوید که به خاطر عشق و شوق به معشوق دچار عذاب شده است. او اشاره می‌کند که با هر قدمی که برمی‌دارد، گویی در حالی که دلش می‌سوزد، آتش عشقش را به اطراف می‌پاشد و از گناهانش دامن گل را آلوده می‌کند. به طور کلی، این اشعار بیانگر تضاد بین عشق و عذاب است.

رباعی شمارهٔ ۴۴

رباعی شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: من به راه خود می‌رفتم و در دل، ناراحتی و رنج را به همراهم می‌آوردم. جهنم، مانند آتش، از گریه‌ها و آه‌های من شعله‌ور می‌شد.

می‌رفتم و خونِ دل به راهم می‌ریخت

دوزخ دوزخ شرر ز آهم می‌ریخت

هوش مصنوعی: من به شوق دیدن تو از عالم وجود وارد گلستان می‌شدم و دامنم پر از گل‌های معطر می‌گشت، اما بخاطر اشتباهاتم، این گل‌ها به زمین می‌افتادند.

می‌آمدم از شوقِ تو بر گلشنِ کون

دامن دامن گل از گناهم می‌ریخت

رباعی شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها