ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دیشب که دلم ز تابِ هجران می‌سوخت</p></div>
<div class="m2"><p>اشکم همه در دیدهٔ گریان می‌سوخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می‌سوختم آن چنان که غیر از دلِ تو</p></div>
<div class="m2"><p>بر من دلِ کافر و مسلمان می‌سوخت</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 72

فانوس خیال » تصویر 6722 - ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۱

رباعی شمارهٔ ۴۲

دیشب که دلم ز تاب هجران می سوخت
اشکم همه در دیده گریان می سوخت
می سوختم آن چنان که غیر از دل تو
بر من دل کافر و مسلمان می سوخت

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از درد و رنج ناشی از دوری معشوق صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که به شدت دلش به خاطر فراق می‌سوزد و اشکش نیز در چشمانش می‌ریزد. این سوختن به حدی است که احساسات دیگران، چه مؤمن و چه کافر، نیز تحت تأثیر این غم قرار می‌گیرد.

رباعی شمارهٔ ۴۰

رباعی شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: دیشب وقتی که به خاطر دلتنگی و جدایی خیلی ناراحت بودم، تمام اشک‌هایم در چشمانم می‌سوخت و می‌ریخت.

دیشب که دلم ز تابِ هجران می‌سوخت

اشکم همه در دیدهٔ گریان می‌سوخت

هوش مصنوعی: من به قدری در عشق تو سوز و گداز داشتم که هیچ دل دیگری، چه دل کافر و چه دل مسلمان، چنین نمی‌سوزید.

می‌سوختم آن چنان که غیر از دلِ تو

بر من دلِ کافر و مسلمان می‌سوخت

رباعی شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها