ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن روز که آتشِ محبت افروخت</p></div>
<div class="m2"><p>عاشق روشِ سوز ز معشوق آموخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از جانبِ دوست سر زد این سوز و گداز</p></div>
<div class="m2"><p>تا درنگرفت شمع، پروانه نسوخت</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 72

رباعی شمارهٔ ۴۱

آن روز که آتش محبت افروخت
عاشق روش سوز ز معشوق آموخت
از جانب دوست سر زد این سوز و گداز
تا درنگرفت شمع پروانه نسوخت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عشق و آتش‌سوزی که از طرف معشوق سرچشمه می‌گیرد، اشاره می‌کند. عاشق از معشوق یاد می‌گیرد که چگونه با عشق بسوزد. این عشق و سوز و گداز از جانب دوست است، و اگر پروانه در اطراف شمع نمی‌چرخید و نمی‌سوخت، عشق معنا نداشت.

رباعی شمارهٔ ۳۹

رباعی شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: روزهایی که عشق در دل شعله‌ور شد، عاشق از محبوبش طرز سوزاندن را یاد گرفت.

آن روز که آتشِ محبت افروخت

عاشق روشِ سوز ز معشوق آموخت

هوش مصنوعی: این شوق و اشتیاقی که به وجود آمده، ناشی از محبت و دوستی است. تا زمانی که شمع روشن نشود و پروانه در اطراف آن نگردد، این احساسات بوجود نخواهد آمد.

از جانبِ دوست سر زد این سوز و گداز

تا درنگرفت شمع، پروانه نسوخت

رباعی شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها