رباعی شمارهٔ ۳۶۷
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
حاشیه ها
8409
این چند جمله را اگر همه ما درک و اجرا میکردیم
بسیاری از مشکلات مان حل میشد
فعلا اغلب تیشه ایم
گویا جناب ابوالخیر
بغیر از عارف بودن
دستی هم در نجاری داشته است
:-)
امیدوارم تک تک انسان ها
یاد استادم بخیر!!!!!!!!!!!
تقریبا هرروز سفارش میکرد : عزیزان مثل اره باشید!!!!!!!!!!!
اقتصاد ومیانه روی موضوعی است که در اسلام زیاد سفارش شده است ...
وقتی اعتدال نباشد:
در...مهریه ها....جهیزیه ها...جشنها...عزا ها...مهمانی ها.....= زندگی زیر بار قرض میرود
زندگی که زیر بار قرض رفت = وام ها با اقساط کمر شکن = نزول وربا =تلخ شدن زندگی به کام زن و شوهر
خلاصه یکی از دهها دلیلی که آمار طلاق را با آمار ازدواج یکی کرده ...نبودن اعتدال و اقتصاد است.....
وچه زیبا گفته ابو سعید ابوالخیر:
نه مثل تیشه باش نه مثل رنده !!چون:
تیشه تمام تراشه هارا بطرف خود میتراشد...
رنده تمام خورده های سیب زمینی را به طرف دیگر میدهد وخود بی نصیب است پس مثل اره باش......
چون تیشه مباش و جمله بر خود متراش
چون رنده ز کار خویش بیبهره مباش
تعلیم ز اره گیر در امر معاش
نیمی سوی خود می کش و نیمی می پاش
قال علی علیه السلام
اِذا أَرادَالله بِعَبْدٍ خَیْراً أَلْهَمَهُ الْاِقْتِصادَ
اگر خداوند بخواهد به بندهایخیر رساند، به وی میانهروی را الهام میکند
مفهوم شعر واقعا درسته و اگر هرکس در زندگی به اندازه وظرفیت خودش این مرام را داشته باشد جامعه سامان میابد.
مصراع پایانی به نظرم وزنش درست نیست و به جای می پاش بشود پاش.
البته با عرض پوزش از جناب استاد
گرامی لاچین
منظور شاعر رنده ی سیب زمینی نیست بلکه رنده ی نجاری ست:
چون تیشه مباش و جمله بر خود متراش
چون رنده ز کار خویش بیبهره مباش
تعلیم ز اره گیر در امر معاش
نیمی سوی خود می کش و نیمی می پاش
گرامی ebi07
وزن مصرع پایانی ایرادی ندارد ، دوباره بخوانید.
مصرع اول، به صورت زیر هم در برخی منابع آمده :
چون تیشه مباش و جمله ذی خود متراش.
سلام،وقت بخیر یک سوال داشتم آیا مفهوم این شعر فقط بخشندگی است و به عدالت ربطی ندارد؟
یا اینکه هر دو مفهوم قابل پذیر است؟(هم عدالت و هم بخشندگی)
پدرم این شعر رو به عنوان نصیحت برای من میخواندند (مصرع اول متفاوت از انچه در اینجا نوشته شده هست):
چون تیشه مباش، جمله ذی خود متراش
چون رنده ز کار خویش بیبهره مباش
تعلیم ز ارّه گیر در امر معاش
نیمی سوی خود میکش و نیمی میپاش