ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نوروز شد و جهان برآورد نفس</p></div>
<div class="m2"><p>حاصل زبهار عمر ما را غم و بس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از قافلهٔ بهار نامد آواز</p></div>
<div class="m2"><p>تا لاله به باغ سر نگون ساخت جرس</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 116

رباعی شمارهٔ ۳۵۸

نوروز شد و جهان برآورد نفس
حاصل زبهار عمر ما را غم و بس
از قافله بهار نامد آواز
تا لاله به باغ سر نگون ساخت جرس

هوش مصنوعی: شعر درباره نوروز و آمدن بهار صحبت می‌کند. با فرا رسیدن نوروز، زندگی دوباره جان می‌گیرد، اما شاعر احساس غم و اندوهی را در درون خود احساس می‌کند. همچنین به زیبایی لاله‌ها در باغ اشاره می‌شود که نمادی از زیبایی و زندگی است.

رباعی شمارهٔ ۳۵۶

رباعی شمارهٔ ۳۵۷

هوش مصنوعی: نوروز فرا رسید و دنیا نشانه‌های زندگی را بروز داد. بهار که آمد، تنها غم و اندوه از عمر ما باقی مانده است.

نوروز شد و جهان برآورد نفس

حاصل زبهار عمر ما را غم و بس

هوش مصنوعی: از گروه بهار هیچ خبری نیامد تا لاله در باغ سرش را پایین انداخت و زنگ جرس به صدا درآمد.

از قافلهٔ بهار نامد آواز

تا لاله به باغ سر نگون ساخت جرس

رباعی شمارهٔ ۳۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها