ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در خدمت تو چو صرف شد عمر دراز</p></div>
<div class="m2"><p>گفتم که مگر با تو شوم محرم راز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کی دانستم که بعد چندین تک و تاز</p></div>
<div class="m2"><p>در تو نرسم وز دو جهان مانم باز</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 114

رباعی شمارهٔ ۳۴۷

در خدمت تو چو صرف شد عمر دراز
گفتم که مگر با تو شوم محرم راز
کی دانستم که بعد چندین تک و تاز
در تو نرسم وز دو جهان مانم باز

هوش مصنوعی: در این ابیات گویا شاعر در حال بیان یک احساس عمیق است. او عمر خود را در خدمت کسی گذرانده و امید داشته که به او نزدیک شود و رازهایش را با او در میان بگذارد. اما ناگهان متوجه می‌شود که باوجود تلاش‌های بسیار، به آن شخص دسترسی پیدا نمی‌کند و بین او و دو جهان دیگر فاصله وجود دارد. این شعائر حسی از ناکامی و دوری را به تصویر می‌کشد.

رباعی شمارهٔ ۳۴۵

رباعی شمارهٔ ۳۴۶

هوش مصنوعی: وقتی عمر طولانی من در کنار تو گذشت، به خودم گفتم که شاید بتوانم به تو نزدیک‌تر شوم و رازهای درونم را با تو در میان بگذارم.

در خدمت تو چو صرف شد عمر دراز

گفتم که مگر با تو شوم محرم راز

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌دانستم که با تمام تلاش‌ها و کوشش‌هایم، در نهایت به تو نخواهم رسید و از دو جهان جدا خواهم ماند.

کی دانستم که بعد چندین تک و تاز

در تو نرسم وز دو جهان مانم باز

رباعی شمارهٔ ۳۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها