ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چشمم که نداشت تاب نظارهٔ یار</p></div>
<div class="m2"><p>شد اشک فشان به پیش آن سیم عذار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در سیل سرشک عکس رخسارش دید</p></div>
<div class="m2"><p>نقش عجبی بر آب زد آخر کار</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 111

فانوس خیال » تصویر 6752 - ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۲۱

رباعی شمارهٔ ۳۲۲

چشمم که نداشت تاب نظاره یار
شد اشک فشان به پیش آن سیم عذار
در سیل سرشک عکس رخسارش دید
نقش عجبی بر آب زد آخر کار

هوش مصنوعی: این چهار خط از شعر، احساس عمیق عاشقانه و غم را بیان می‌کند. شاعر چشمش را از دیدن معشوق دور می‌داند و به همین خاطر گریه‌اش می‌گیرد. او در دل سیلاب اشک، تصویر معشوق را در آب می‌بیند و در نهایت نقش عجیبی از آن چهره زیبایش بر آب نقش می‌بندد.

رباعی شمارهٔ ۳۲۰

رباعی شمارهٔ ۳۲۱

هوش مصنوعی: چشمانم نتوانستند تماشای محبوب را تحمل کنند و از شدت احساس، اشک漏 کردند در مقابل آن چهره زیبا.

چشمم که نداشت تاب نظارهٔ یار

شد اشک فشان به پیش آن سیم عذار

هوش مصنوعی: در میان اشک‌ها، تصویر چهره‌اش را دیدم که نقش عجیبی بر روی آب ایجاد کرده بود و در پایان، نتیجه جالبی به وجود آمد.

در سیل سرشک عکس رخسارش دید

نقش عجبی بر آب زد آخر کار

رباعی شمارهٔ ۳۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده