گنجور

رباعی شمارهٔ ۲۴

آن عشق که هست جزء لاینفکِ ما
حاشا که شود به عقلِ ما مدرکِ ما
خوش آن که ز نورِ او دمد صبحِ یقین
ما را برهاند ز ظلامِ شکِ ما

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

آن عشق که هست جزء لاینفکِ ما
حاشا که شود به عقلِ ما مدرکِ ما
هوش مصنوعی: عشق واقعی که جزئی جدایی‌ناپذیر از وجود ماست، هرگز نمی‌تواند به صورت منطقی و عقلانی درک شود.
خوش آن که ز نورِ او دمد صبحِ یقین
ما را برهاند ز ظلامِ شکِ ما
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که نور او صبح یقین را بر ما می‌تاباند و ما را از تاریکی شک نجات می‌دهد.

حاشیه ها

1393/11/10 18:02
روفیا

عشق امد عقل او اواره شد
صبح امد شمع او بیچاره شد
عقل خود شحنه است و چون سلطان رسید
شحنه بیچاره در کنجی خزید
انگلیسی ها می گویند عقل هیچوقت عاقل تر از وقتی نیست که در امور خارج از حیطه خودش دخالت نمی کند .

درک ِ قلیل
ای عقل چرا ، مدرک ِ عاشق طلبی؟
در حدّ تو نِی که عشق ِ صادق طلبی
در ظلمت ِ احساسی و عقلی محصور
درکی است قلیل و قول ِ ناطق طلبی

1394/10/27 23:12
کمال

جمع آن: 5862

با اینکه عقل ابزار شناخت بسیار قدرتمندی برای انسان است ولی شناخت کامل باریتعالی فراتر از ظرفیت آنست و هرکسی به اندازه ظرفیتش به این معرفت احاطه دارد. لذا شاعر اشاره ای به تجلی پروردگار در روز قیامت می نماید که نتیجه آن رفع هرگونه ابهام و شک در شناخت خداوند خواهد بود.

1401/12/26 13:02
محسن جهان

با تشکر از برداشت آقا سعید، تفسیر بنده از رباعی فوق:

عارف و شاعر بزرگوار قرن چهارم در رباعی حاضر اشاره به ناتوانی عقل در درک عشق دارد: می‌فرماید آن عشق الهی که از روز ازل در وجود ما به امانت گذاشته و همواره به او زنده هستیم، هرگز عقل جزئی ما که البته‌ ابزار شناخت قدرتمندی است به ماهیت کامل آن پی نخواهد برد. و لذا شاعر نوید می‌دهد که با تجلی نورالله در روز موعود شک ما به یقین تبدیل شده و عشق او ما را نجات خواهد داد.