رباعی شمارهٔ ۲۴
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
حاشیه ها
عشق امد عقل او اواره شد
صبح امد شمع او بیچاره شد
عقل خود شحنه است و چون سلطان رسید
شحنه بیچاره در کنجی خزید
انگلیسی ها می گویند عقل هیچوقت عاقل تر از وقتی نیست که در امور خارج از حیطه خودش دخالت نمی کند .
درک ِ قلیل
ای عقل چرا ، مدرک ِ عاشق طلبی؟
در حدّ تو نِی که عشق ِ صادق طلبی
در ظلمت ِ احساسی و عقلی محصور
درکی است قلیل و قول ِ ناطق طلبی
جمع آن: 5862
با اینکه عقل ابزار شناخت بسیار قدرتمندی برای انسان است ولی شناخت کامل باریتعالی فراتر از ظرفیت آنست و هرکسی به اندازه ظرفیتش به این معرفت احاطه دارد. لذا شاعر اشاره ای به تجلی پروردگار در روز قیامت می نماید که نتیجه آن رفع هرگونه ابهام و شک در شناخت خداوند خواهد بود.
با تشکر از برداشت آقا سعید، تفسیر بنده از رباعی فوق:
عارف و شاعر بزرگوار قرن چهارم در رباعی حاضر اشاره به ناتوانی عقل در درک عشق دارد: میفرماید آن عشق الهی که از روز ازل در وجود ما به امانت گذاشته و همواره به او زنده هستیم، هرگز عقل جزئی ما که البته ابزار شناخت قدرتمندی است به ماهیت کامل آن پی نخواهد برد. و لذا شاعر نوید میدهد که با تجلی نورالله در روز موعود شک ما به یقین تبدیل شده و عشق او ما را نجات خواهد داد.