ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دوست دوا فرست بیماران را</p></div>
<div class="m2"><p>روزی ده جن و انس و هم یاران را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما تشنه‌لبانِ وادیِ حرمانیم</p></div>
<div class="m2"><p>بر کشتِ امیدِ ما بده باران را</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 69

رباعی شمارهٔ ۱۷

ای دوست دوا فرست بیماران را
روزی ده جن و انس و هم یاران را
ما تشنه لبان وادی حرمانیم
بر کشت امید ما بده باران را

هوش مصنوعی: این شعر از دوست درخواست می‌کند که دارویی برای درمان بیماران بفرستد. شاعر در حال بیان اشتیاق و نیاز خود به یاری و امید است و از دوست می‌خواهد که مانند باران بر دل‌های تشنه و ناامید آنها برکت و تازگی بخشی.

رباعی شمارهٔ ۱۵

رباعی شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: ای دوست، برای بیماران دارو بفرست و روزی بده به جن و انسان و همه یاران.

ای دوست دوا فرست بیماران را

روزی ده جن و انس و هم یاران را

هوش مصنوعی: ما در سرزمین ناامیدی و یأس، تشنه و بی‌صبر هستیم و به امیدی که در دل داریم نیازمند بارش رحمت و نعمت هستیم.

ما تشنه‌لبانِ وادیِ حرمانیم

بر کشتِ امیدِ ما بده باران را

رباعی شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها