ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دی شانه زد آن ماه خمِ گیسو را</p></div>
<div class="m2"><p>بر چهره نهاد زلفِ عنبر بو را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پوشید بدین حیله رخِ نیکو را</p></div>
<div class="m2"><p>تا هر که نه محرم نشناسد او را</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 69

رباعی شمارهٔ ۱۸

دی شانه زد آن ماه خم گیسو را
بر چهره نهاد زلف عنبر بو را
پوشید بدین حیله رخ نیکو را
تا هر که نه محرم نشناسد او را

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی یک زن اشاره دارد که با شانه زدن به موهای خود و پوشاندن چهره‌اش، تلاش می‌کند تا جلوه‌ای جذاب و فریبنده از خود به نمایش بگذارد. او با این کار می‌خواهد خود را از دید ناآشناها پنهان کند و فقط افرادی که به او نزدیک هستند، او را بشناسند.

رباعی شمارهٔ ۱۶

رباعی شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: دیروز آن ماه زیبای خمیده، شانه زد و با زلف‌های خوشبو و خوش‌عطرش، بر چهره‌اش جلوه‌ای خاص بخشید.

دی شانه زد آن ماه خمِ گیسو را

بر چهره نهاد زلفِ عنبر بو را

هوش مصنوعی: به وسیله این ترفند، چهره زیبا را پوشانده‌اند تا هر کسی که با او آشنا نیست، نتواند او را بشناسد.

پوشید بدین حیله رخِ نیکو را

تا هر که نه محرم نشناسد او را

رباعی شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها